Η ξενομανία στη χώρα μας δυστυχώς έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις.
Φταίει η χαμηλή στάθμη της παιδείας των νέων (και όχι μόνο) που αγνοούν την ιστορία μας, η έλλειψη πολιτικής και κοινωνικής συνείδησης που έχει μειωμένο το αίσθημα της φιλοτιμίας.
Με την ''βοήθεια των πολυεθνικών εταιρειών, των Μ.Μ.Ε & φυσικά του έντυπου τύπου σου κάνουν πλύση εγκεφάλου περνώντας σου το μήνυμα ''Ετσι θα πρέπει να μιλάς, να γράφεις, να φερεσαι''
Είναι απαράδεκτο-ειδικά στην συγκεκριμένη περίοδο για την χώρα-να ακούς ή να διαβάζεις τόσες πολλές Αγγλικές λέξεις να αντικαθιστούν Ελληνικές χωρίς να υπάρχει λόγος, από την στιγμή που η γλώσσα μας είναι τόσο πλούσια..Μερικά χρόνια πριν οι Αγγλικές λέξεις που χρησιμοποιούσαμε στην καθημερινότητα μας ήταν ελάχιστες και περιορίζονταν σε κανένα ''ο.κ'' ή ''bye'', τώρα πια όχι μόνο λέξεις αλλά και φράσεις ολόκληρες διαβάζεις σε άρθρα του διαδικτύου λες και απευθύνονται σε Αγγλόφωνο κοινό...
Το να σνομπάρεις την γλώσσα σου, τις παραδόσεις, τα ήθη και τα έθιμα σου, είναι σαν να αποποιήσε την Ελληνικότητα σου.
Γιατί να είναι οι άλλοι λαοί καλύτεροι από τον δικό σου?
Oι ξενομανείς επιδεικνύονται και καμαρώνουν ως δήθεν πιο μοντέρνοι, πιο προοδευτικοί, πιο πολιτισμένοι....
Δεν θέλω να βγάλω τον εαυτό μου απ'έξω, όμως αν δεν υπάρχει κάποια ξένη λέξη αντίστοιχη στα Ελληνικά, τότε και μόνο τότε θα την χρησιποιήσω, αλλιώς γιατί να το κάνω...
Πριν από καιρό έστειλα σε ένα διαδικτυακό περιοδικό μήνυμα, επειδή πάρα πολλές λέξεις από τα κείμενα τους όπως και οι αντίστοιχοι τίτλοι τους είναι στα Αγγλικά και η απάντηση τους ήταν πως ''την επόμενη φορά θα μου τις μεταφρασουν''.
Για μένα (και όχι μόνο) είναι τόσο πολύ ΔΗΘΕΝ να χρησιμοποιείς τόσες πολλές Αγγλικές λέξεις ή φράσεις που καταντάς γελοίος, για παράδειγμα σε Eλληνική στήλη διακόσμησης όταν ο τίτλος είναι ''Decorating Tips'', ''Ηοw to pick a color palette for your house'', τότε ή σκέφτεσαι πως απευθύνονται σε Αγγλόφωνο κοινό ή πως την έχουν ψωνίσει.
Ίσως να μην έφταιγε το άτομο που το έγραψε γιατί μπορεί να του επέβαλαν να το κάνει, τι να πω...
Μια μέρα άκουσα από γνωστή δημοσιογράφο να μιλά για τα καινούργια της shoes, το επόμενο haircut της και το τι θα κάνει το weekend!
To να γράφεις και να απευθύνεσαι σε Ελληνικό κοινό και να χρησιμοποιείς Αγγλικές λέξεις από την στιγμή που υπάρχουν στο λεξιλόγιο μας οι αντίστοιχες.
Είναι ΓΕΛΟΙΟ και ΝΤΡΟΠΙΑΣΤΙΚΟ να μιλάς για apps, photos, style, weekend, κτλ ενώ ΔΕΝ είσαι από χώρα που μιλά Αγγλικά.
Θα μπορούν να γράφουν και να μιλούν μόνο στα Αγγλικά και έτσι δεν θα ήταν τόσο τραγελαφικό.
Αποδέξου την Ελληνική καταγωγή σου, μιλα την γλώσσα σου και δανείσου ΜΟΝΟ λέξεις που δεν υπάρχουν στο δικό μας λεξιλόγιο, γιατί το να προσπαθείς να γίνεις κάποιος άλλος θα σε κάνει αστείο στα μάτια των άλλων και φυσικά τοοοσο ψεύτικο!
Μια χαρά είναι και οι Άγγλοι και οι Αμερικάνοι και οι Ιταλοί και όλοι οι λαοί που έχουν όπως και εμείς τα τις παραδόσεις, την γλώσσα, την κουλτούρα τους που τους κάνει να ξεχωρίζουν.
Έχεις δει άλλον λαό να προσπαθεί παίρνει τόσα πολλά στοιχεία από άλλους και σιγά σιγά να χάνει την ταυτότητα του?
Έχεις δει άρθρα από οποιαδήποτε άλλη χώρα να περιέχουν τόσες ξένες λέξεις και μαλιστα γραμμενες στην αντίστοιχη γλώσσα?Δεν νομίζω.
Την επόμενη φορά που θα διαλέξεις μια ξένη λέξη, ξανασκεψου το!
Αφιερώνω, εξαιρετικά στους ξενομανείς, που θεωρούν την Αγγλική γλώσσα καλύτερη από την Ελληνική.
Ξέρεις ελληνικά; Τότε ξέρεις και αγγλικά!
Το παρακάτω άρθρο είχε δημοσιευτεί πριν από καιρό σε βρετανικό περιοδικό τέχνης!
Αξίζει το κόπο να το διαβάσεις!
"The genesis of classical drama was not symptomatic. Aneuphoria of charismatic and talented protagonists showed fantastic scenes of historic episodes. The prologue, the theme and the epilogue, comprised the trilogy of drama while synthesis, analysis and synopsis characterized the phraseology of the text. The syntax and phraseology used by scholars, academicians and philosophers in their rhetoric, had many grammatical idioms and idiosyncrasies.
The protagonists periodically used pseudonyms. Anonymity was a syndrome that characterized the theatrical atmosphere.
The panoramic fantasy, the mystique, the melody, the aesthetics, the use of the cosmetic epithets are characteristics of drama.
Eventhrough the theaters were physically gigantic, there was noneed for microphones because the architecture and the acoustics would echo isometrically and crystal - clear. Many epistomologists of physics, aerodynamics, acoustics, electronics, electromagnetics can not analyze - explain the ideal and isometric acoustics of Hellenic theaters even today.
There were many categories of drama: classical drama, melodrama, satiric, epic, comedy, etc. The syndrome of xenophobia or dyslexia was overcome by the pathos of the actors who practiced methodically and emphatically. Acrobatics were also euphoric. There was a plethora of anecdotal themes, with which the acrobats would electrify the ecstatic audience with scenes from mythical and historical episodes.
Some theatric episodes were characterized as scandalous and blasphemous. Pornography, bigamy, hemophilia, nymphomania, polyandry, polygamy and heterosexuality were dramatized in a pedagogical way so the mysticism about them would not cause phobia or anathema or taken as anomaly but through logic, dialogue and analysis skepticism and the pathetic or cryptic mystery behind them would be dispelled.
It is historically and chronologically proven that theater emphasized pedagogy, idealism and harmony. Paradoxically it also energized patriotism a phenomenon that symbolized ethnically character and phenomenal heroism."
Παρόμοια αγγλική(ή μάλλον Ελληνική) γλώσσα είχε χρησιμοποιήσει και ο Ξενοφων Ζολώτας σε 2 λόγους που είχε εκφωνήσει στην Ουασινγκτον.
Ο πρώην πρωθυπουργός και καθηγητής κ. Ξενοφών Ζολώτας είχε εκφωνήσει δύο λόγους στην Ουάσιγκτον (στις 26 Σεπτεμβρίου 1957 και στις 2 Οκτωβρίου 1959), οι οποίοι έμειναν μνημειώδεις.
Αιτία ως προς αυτό δεν ήταν μόνο το περιεχόμενό τους αλλά και η γλώσσα τους. Υποτίθεται ότι η γλώσσα των λόγων ήταν η αγγλική. Κατ' ουσίαν όμως, με την αφαίρεση λίγων συνδέσμων, άρθρων και προθέσεων η γλώσσα είναι η Ελληνική. Το ακροατήριό του αποτελούσαν οι σύνεδροι της Διεθνούς Τράπεζας Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης και δεν αντιμετώπισαν τότε κανένα πρόβλημα στην κατανόηση τού προφορικού κειμένου που ανέγνωσε ο Έλληνας καθηγητής. Εκείνο τον καιρό, κατείχε την θέση τού διευθυντή Τραπέζης Ελλάδος και διαχειριστή του ελληνικού Δημοσίου Χρέους. Ακολουθεί ο λόγος της 26/9/1957:
"I always wished to address this Assembly in Greek, but realized that it would have been indeed "Greek" to all present in this room. I found out, however, that I could make my address in Greek which would still be English to everybody. With your permission, Mr. Chairman, l shall do it now, using with the exception of articles and prepositions, only Greek words.
"Kyrie, I eulogize the archons of the Panethnic Numismatic Thesaurus and the Ecumenical Trapeza for the orthodoxy of their axioms, methods and policies, although there is an episode of cacophony of the Trapeza with Hellas. With enthusiasm we dialogue and synagonize at the synods of our didymous organizations in which polymorphous economic ideas and dogmas are analyzed and synthesized. Our critical problems such as the numismatic plethora generate some agony and melancholy. This phenomenon is characteristic of our epoch. But, to my thesis, we have the dynamism to program therapeutic practices as a prophylaxis from chaos and catastrophe. In parallel, a Panethnic unhypocritical economic synergy and harmonization in a democratic climate is basic. I apologize for my eccentric monologue. I emphasize my euharistia to you, Kyrie to the eugenic arid generous American Ethnos and to the organizes and protagonists of his Amphictyony and the gastronomic symposia".
Δύο χρόνια αργότερα, το 1959, ο Ξ. Ζολώτας έδωσε μία άλλη ελληνοαγγλική ομιλία, ζητώντας να τον ακούσουν με προσοχή, ακόμα κι αν υπήρχε ο κίνδυνος να κουράσει τους ακροατές του. Ιδού ο λόγος και η ελληνική του "μεταγραφή":
Kyrie, it is Zeus' anathema on our epoch (for the dynamism of our economies) and the heresy of our economic method and policies that we should agonize the Skylla of nomismatic plethora and the Charybdis of economic anaemia. It is not my idiosyncracy to be ironic or sarcastic but my diagnosis would be that politicians are rather cryptoplethorists. Although they emphatically stigmatize nomismatic plethora, they energize it through their tactics and practices. Our policies should be based more on economic and less on political criteria. Our gnomon has to be a metron between economic,strategic and philanthropic scopes. Political magic has always been anti-economic. In an epoch characterized by monopolies, oligopolies, monopolistic antagonism and polymorphous inelasticities, our policies have to be more orthological, but this should not be metamorphosed into plethorophobia, which is endemic among academic economists. Nomismatic symmetry should not antagonize economic acme. A greater harmonization between the practices of the economic and nomismatic archons is basic. Parallel to this,we have to synchronize and harmonize more and more our economic and nomismatic policies panethnically. These scopes are more practicable now, when the prognostics of the political and economic barometer are halcyonic. The history of our didimus organization on this sphere has been didactic and their gnostic practices will always be a tonic to the polyonymous and idiomorphous ethnical economies. The genesis of the programmed organization will dynamize these policies. Therefore, i sympathize, although not without criticism one or two themes with the apostles and the hierarchy of our organs in their zeal to program orthodox economic and nomismatic policies, although I have some logomachy with them.I apologize for having tyranized you with my Hellenic phraseology. In my epilogue, i emphasize my eulogy to the philoxenous aytochtons of this cosmopolitan metropolis and my encomium to you, Kyrie stenographers.
[Κύριοι, είναι "Διός ανάθεμα" στην εποχή μας και αίρεση της οικονομικής μας μεθόδου και της οικονομικής μας πολιτικής το ότι θα φέρναμε σε αγωνία την Σκύλλα του νομισματικού πληθωρισμού και τη Χάρυβδη της οικονομικής μας αναιμίας. Δεν είναι στην ιδιοσυγκρασία μου να είμαι ειρωνικός ή σαρκαστικός αλλά η διάγνωσή μου θα ήταν ότι οι πολιτικοί είναι μάλλον κρυπτοπληθωριστές. Αν και με έμφαση στιγματίζουν τον νομισματικό πληθωρισμό, τον ενεργοποιούν μέσω της τακτικής τους και των πρακτικών τους. Η πολιτική μας θα έπρεπε να βασίζεται περισσότερο σε οικονομικά και λιγότερο σε πολιτικά κριτήρια. Γνώμων μας πρέπει να είναι ένα μέτρο μεταξύ οικονομικής, στρατηγικής και φιλανθρωπικής σκοπιάς. Σε μια εποχή που χαρακτηρίζεται από μονοπώλια, ολιγοπώλια, μονοπωλιακό ανταγωνισμό και πολύμορφες ανελαστικότητες, οι πολιτικές μας πρέπει να είναι πιο ορθολογιστικές, αλλά αυτό δεν θα έπρεπε να μεταμορφώνεται σε πληθωροφοβία, η οποία είναι ενδημική στους ακαδημαϊκούς οικονομολόγους. Η νομισματική συμμετρία δεν θα έπρεπε να ανταγωνίζεται την οικονομική ακμή. Μια μεγαλύτερη εναρμόνιση μεταξύ των πρακτικών των οικονομικών και νομισματικών αρχόντων είναι βασική. Παράλληλα με αυτό, πρέπει να εκσυγχρονίσουμε και να εναρμονίσουμε όλο και περισσότερο τις οικονομικές και νομισματικές μας πρακτικές πανεθνικώς. Αυτές οι θεωρήσεις είναι πιο εφαρμόσιμες τώρα, που τα προγνωστικά του πολιτικού και οικονομικού βαρομέτρου είναι χάλκινα. Η ιστορία της δίδυμης οργάνωσης σε αυτήν την σφαίρα είναι διδακτική και οι γνωστικές τους εφαρμογές θα είναι πάντα ένα τονωτικό στις πολυώνυμες και ιδιόμορφες εθνικές οικονομίες. Η γένεση μιας προγραμματισμένης οργάνωσης θα ενισχύσει αυτές τις πολιτικές. Γι' αυτόν το λόγο αντιμετωπίζω με συμπάθεια, αλλά όχι χωρίς κριτική διάθεση, ένα ή δύο θέματα με τους αποστόλους της ιεραρχίας των οργάνων μας στον ζήλο τους να προγραμματίσουν ορθόδοξες οικονομικές και νομισματικές πολιτικές. Απολογούμαι που σας τυράννησα με την ελληνική μου φρασεολογία. Στον επίλογό μου δίνω έμφαση στην ευλογία μου, προς τους φιλόξενους αυτόχθονες αυτής της κοσμοπολίτικης μητρόπολης καθώς και το εγκώμιό μου προς εσάς, κύριοι στενογράφοι.]
Σε λίγα χρόνια, 7 στις 10 λέξεις θα είναι στα Αγγλικά, θα τρώμε μικρά κεκάκια (cupcakes), θα ντυνόμαστε απαίσια όπως οι Άγγλοι, θα γιορτάζουμε την ''Μέρα των Ευχαριστιων'' και έχουμε την φωτογραφία της Ελισάβετ και του Κένεντι!
Τι λες λοιπόν αξίζει ή όχι να μιλάς μόνο την γλώσσα σου?
τα κειμενα του Ξ.Ζολώτα προέρχονται από το filoumenos.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου