ΠΙΤΕΡ Ο' ΤΟΥΛ (1932-2013)

Ο Πίτερ Ο' Τουλ υπήρξε από τους μεγάλους «αδικημένους» της Ακαδημίας του Χόλιγουντ. Υπήρξε οκτώ φορές υποψήφιος για Οσκαρ  ερμηνείας, ωστόσο και τις οκτώ φορές έφυγε από το Λος Αντζελες με άδεια χέρια. Είτε επειδή είχε βρει απέναντί του έναν ισάξιο αντίπαλο, είτε επειδή η αμερικανική κινηματογραφική βιομηχανία έπρεπε να σκεφτεί «αμερικάνικα».

Τελικά το Χόλιγουντ του έδωσε ένα τιμητικό Οσκαρ το 2003.

Πολύ φυσιολογικά ο Πίτερ Ο' Τουλ απέσπασε την πρώτη του υποψηφιότητα για Οσκαρ για τον μνημειώδη ρόλο του στο έπος του Ντέιβιντ Λιν «Λορενς της Αραβίας» (1962).Ωστόσο, τον Μάρτιο του 1963, στην τελετή απονομής των Οσκαρ, ο 31χρονος Πίτερ Ο' Τουλ έχασε το χρυσό αγαλματάκι από τον Γκρέγκορι Πεκ, που πάντως ήταν υπέροχος ως Ατικους Φιντς στο «Το kill a mockingbird» - προβλήθηκε στην Ελλάδα με τον τίτλο «Σκιές στη Σιωπή».

Την επιτυχία του «Λόρενς της Αραβίας», ακολούθησε το «Mπέκετ» (1964), για το οποίο ο Ο' Τουλ απέσπασε τη δεύτερη υποψηφιότητα για Οσκαρ, δίπλα στον Ρίτσαρντ Μπάρτον που ήταν επίσης υποψήφιος. Και οι δύο όμως έχασαν από τον Ρεξ Χάρισον, ο οποίος άφησε εποχή ως καθηγητής Χένρι Χίγκινς στο «Ωραία μου Κυρία».

Το 1968 ήρθε η τρίτη υποψηφιότητα για τον Πίτερ Ο' Τουλ, για την ταινία «Το Λιοντάρι του χειμώνα». Είναι αξιοσημείωτο ότι τόσο στο «Μπέκετ» όσο και στο «Λιοντάρι του χειμώνα» ο Ο' Τουλ ερμήνευε το ίδιο πρόσωπο, τον βασιλιά Ερίκο Β' της Αγγλίας! Εκείνη τη χρονιά, ο ήδη γνωστός για την εκκεντρικότητά του και τον ξέφρενο τρόπο ζωής Ο' Τουλ αδικήθηκε από την Ακαδημία του Χόλιγουντ που έδωσε το χρυσό αγαλματάκι στον Αμερικανό Κλιφ Ρόμπερτσον.

Εναν χρόνο μετά πάντως, ο Ο' Τουλ ήταν πάλι υποψήφιος για Οσκαρ ερμηνείας για τον ρόλο του στην ταινία «Αντίο, κύριε Τσιπς». Και πάλι το χρυσό αγαλματάκι θα πήγαινε σε έναν αμερικανό ήρωα, τον πιο κλασσικό ίσως, τον Τζον Γουέιν για το «True Grit».

Το 1972 ήρθε η πέμπτη υποψηφιότητα. Ηταν για την ερμηνεία του στην «Αρχουσα τάξη» - τότε το χρυσό αγαλματάκι πήγε στον Μάρλον Μπράντο για τον «Νονό».

Το 1980 ήταν πάλι υποψηφιος για την ταινία «Στάντμαν, ο ριψοκίνδυνος δραπέτης» - έχασε από τον Ρόμπερτ ντε Νίρο («Οργισμένο είδωλο»).

Το 1982 διεκδίκησε για έβδομη φορά το Οσκαρ με τον ρόλο του στο «Η τυχερή μου χρονιά», για να δει τον Μπεν Κίνγκσλεϊ να το κερδίζει με τον «Γκάντι».

Η τελευταία υποψηφιότητα ήρθε το 2006 και αφού ήδη το Χόλιγουντ του είχε απονείμει το 2003 ένα τιμητικό Οσκαρ για το σύνολο της καριέρας του. Το 2006 Ο' Τουλ ήταν υποψήφιος για τον αυτοαναφορικό ρόλο του ως βετεράνου ηθοποιόυ στο «Αφροδίτη». Εχασε από τον Φόρεστ Γουίτακερ για τον «Τελευταίο Βασιλιά της Σκωτίας».

Ο ηθοποιός ήταν γνωστός και για την ταραχώδη συμπεριφορά του και τις καταχρήσεις: έπινε και κάπνιζε πολύ. Αυτός ο τρόπος ζωής επιβάρυνε σημαντικά την υγεία του. Στα μέσα της δεκαετίας του ΄70 διαγνώστηκε με παγκρεατίτιδα και οι γιατροί τον προειδοποίησαν ότι αν συνέχιζε το ποτό, θα ήταν μοιραίο. Στη συνέχεια υπεβλήθη σε επέμβαση και απείχε έκτοτε από το αλκοόλ.
Ο Ο΄Τουλ ήταν παντρεμένος με την ηθοποιό Σίαν Φίλιπς για 20 χρόνια, μέχρι το 1979. Μαζί της απέκτησε δυο κόρες, την Κέιτ και την Πατρίτσια. Αργότερα απέκτησε και έναν γιο, τον Λόρκαν, με το μοντέλο Κάρεν Μπράουν.
 tanea.gr-ethnos.gr