Η ΖΩΗ ΤΗΣ 80ΧΡΟΝΗΣ ΘΡΥΛΙΚΗΣ ΜΠΡΙΖΙΤ ΜΠΑΡΝΤΟ

Η Μπριζίτ Μπαρντό είναι 80 ετών, μια γυναίκα μύθος του σινεμά αν και δεν την αρέσει να την αποκαλούν μύθο.
 Γεννήθηκε στο Παρίσι το 1934, μεγάλωσε σε μία εύπορη οικογένεια βιομηχάνων με αυστηρή παιδεία και διαπαιδαγώγηση. Ευτυχώς για αυτήν, ο πατέρας της είχε μεγάλη αγάπη για τον κινηματογράφο και ο ίδιος ήταν ο πρώτος παιδικός της σκηνοθέτης, μιας και του άρεσε πολύ να κινηματογραφεί τη Μπαρντό.


Ο πρώτος της ρόλος ήταν το 1952, στην ταινία «Le trou normand» με τον Μπουρβίλ. Ήταν το εισιτήριο να μπει στο χώρο του θεάματος, τον κόσμο του οποίου η ίδια δεν αποδέχθηκε ποτέ...

Γι' αυτό άλλωστε αποφάσισε να αποχωρήσει από το καλλιτεχνικό στερέωμα στο απώγειο της δόξας της το 1973 και αφιέρωσε τη ζωή της στην προστασία των ζώων.

Στο πέρασμα των χρόνων απέρριψε μάλιστα ρόλους στους οποίους θα είχε για συμπρωταγωνιστές τον Φρανκ Σινάτρα, στον Στιβ Μακ Κουιν και τον Μάρλον Μπράντο, αφήνοντας στο τραπέζι επιταγές εκατοντάδων χιλιάδων δολαρίων.

Στόχος της ήταν να ζήσει μια άλλη δεύτερη ζωή... «Είναι καλό που σταμάτησα, γιατί αν είχα συνεχίσει θα είχε συμβεί και σε μένα ό,τι είχε συμβεί στην Μέρλιν Μονρόε και την Ρόμι Σνάιντερ», δήλωνε κάποτε.

Η γυναίκα θρύλος του κινηματογράφου και της μόδας είναι σήμερα 80 ετών και ντύνεται μονίμως στα μαύρα.

Με 48 ταινίες στο ενεργητικό της και περισσότερα από 80 τραγούδια σε 21 έτη καριέρας, η Μπριζίτ Μπαρντό, είναι μια από τις γνωστότερες Γαλλίδες καλλιτέχνιδες παγκοσμίως.

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που το 1968, ο Σαρλ ντε Γκωλ είχε δηλώσει πως «η Μπριζίτ Μπαρντό φέρνει στη χώρα τόσο συνάλλαγμα, όσο και η αυτοκινητοβιομηχανία Renault».
 Ο μύθος B.B.: ανοιχτόχρωμα ξανθά μαλλιά, πολύ μακριά, γεμάτα μπούκλες και σκάλες, ή ακόμη η διάσημη κόμμωση «choucroute» (ξινολάχανο). Μάτια τονισμένα με μαύρο eye-liner, κόκκινα χείλη ή ροζ οριοθετημένα με ένα ίχνος ασορτί κραγιόν. Ρούχα σέξυ και εφαρμοστά, ταγέρ, φούστες, φαρδιές ζώνες, μπαλαρίνες, τζιν, Τ-shirt, ή ακόμη το διάσημο μπικίνι που έκανε μόδα. Επιπροσθέτως, διάσημες προσωπικότητες όπως ο Φρανσουά Νουρισιέ, η Μαργκερίτ Ντυράς, ο Ζαν Κοκτώ και η Σιμόν ντε Μπωβουάρ δείχνουν ενδιαφέρον για εκείνη και της αφιερώνουν άρθρα. Η «μπαρντολατρία» είναι πλέον γεγονός. 

Οι ταινίες που γύρισε πολλές και επιτυχημένες, όπως «Κορίτσια με Μέλλον» , «Τα μεγάλα γυμνάσια», η «Μαμζέλ Πιγκάλ», το «Ξεφυλλίζοντας τη Μαργαρίτα» , «Και ο Θεός... έπλασε τη γυναίκα» ταινία που απαγορεύτηκε στην Αμερική, γνώρισε όμως τεράστια επιτυχία. 
Μπροστά σε αυτή την παγκόσμια επιτυχία, το Χόλιγουντ της κάνει εντυπωσιακές προτάσεις, αλλά εκείνη τις αρνήθηκε όλες, επιθυμώντας να μείνει γαλλική αξία. 
Με τον καιρό αγόρασε τη Μαντράγκ, μια έκταση στο Σαιν-Τροπέ το 1958, συνεισφέροντας στο να γίνει αυτός ο τόπος, ήδη γνωστός από τις δεκαετίες του 1920 και 1930 για τους καλλιτέχνες και συγγραφείς που έλκυε, θρυλικός τόσο εξαιτίας της παρουσίας της εκεί, όσο και των τρελών πάρτυ που οργάνωνε. Της αποδίδουν μια ζωή ελευθεριάζουσα και γεμάτη εραστές, καθώς αυτή την εποχή είχε δεσμό με το μουσικό Σασά Ντιστέλ.

Σήμερα η Μπριζίτ Μπαρντό ζει σε μια απομονωμένη ιδιοκτησία στο St. Tropez με την ονομασία «La Madrague». Ντύνεται συνέχεια στα μαύρα απεχθάνεται όμως τα φορέματα.

Πάσχει από αρθρίτιδα και γι' αυτό κυκλοφορεί πολλές φορές με ένα μπαστούνι. Αρνείται να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση επειδή φοβάται την αναισθησία.

Το 1986, ιδρύεται το Ίδρυμα Μπριζίτ Μπαρντό, ένας οργανισμός στρατευμένος στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων των ζώων, το οποίο και η ηθοποιός χρηματοδοτεί βγάζοντας σε δημοπρασία διάφορα προσωπικά της αντικείμενα και κοσμήματα. Τα κύρια πεδία δραστηριοποίησης του ιδρύματος σχετίζονται με: τη μάχη κατά της αιχμαλωσίας άγριων ζώων για την τοποθέτησή τους σε τσίρκα και ζωολογικούς κήπους, για τις συνθήκες σφαγής των ζώων, για την καταπολέμηση της ιπποφαγίας, για την κατάργηση των πειραμάτων σε ζώα, για την καταπολέμηση της κακομεταχείρισης και του παράνομου κυνηγιού, για την εξάλειψη των αγώνων με ζώα (όπως οι ταυρομαχίες και κοκορομαχίες), καθώς και την ευαισθητοποίηση σχετικά με την εγκατάλειψη των οικόσιτων ζώων.
Κατά την περίοδο 1989-1992, η Μπαρντό παρουσιάζει τις εκπομπές SOS Animaux, οι οποίες αποσκοπούν στην ευαισθητοποίηση του κοινού σχετικά με τις συνθήκες κάτω από τις οποίες υποφέρουν τα ζώα. Γυρίστηκαν 13 εκπομπές που γνώρισαν μεγάλη ακροαματικότητα.


Στις 16 Αυγούστου 1992, η Μπαρντό παντρεύτηκε για τέταρτη φορά, στη Νορβηγία, τον Μπερνάρ ντ’ Ορμάλ, ένα βιομήχανο, με τον οποίο ζει στον Σαιν-Τροπέ.
Το 1993 απονέμεται για πρώτη φορά στο Χόλιγουντ το Διεθνές Βραβείο Μπριζίτ Μπαρντό, το οποίο τιμά κάθε χρόνο το καλύτερο ρεπορτάζ που σχετίζεται με ζώα. Η ηθοποιός, αν και συγκινημένη με τη χειρονομία των Αμερικανών, δεν έχει παρευρεθεί ποτέ στην τελετή.
Αργότερα, το 1996, κυκλοφορεί ο πρώτος τόμος των απομνημονευμάτων της με τίτλο Initiales BB (Αρχικά Μπεμπέ), το οποίο αφηγείται τα παιδικά της χρόνια και ολόκληρη της περίοδο της ακμής της στον κινηματογράφο.Ο δεύτερος τόμος, Le Carré de Pluton, κυκλοφορεί το 1999, αφηγούμενο τη ζωή της από το 1973 και μετά, αφού σταμάτησε τις ταινίες, μέχρι το 1996, περίοδο κατά την οποία αγωνίστηκε για τα ζώα.

Στις 11 Φεβρουαρίου 2000, την περιμένει μια δυσάρεστη έκπληξη, που δεν είναι άλλη από το θάνατο του Ροζέ Βαντίμ. Ήταν παρούσα στην κηδεία στο Σαιν-Τροπέ, μερικές μέρες μετά, στο πλάι τεσσάρων ακόμη συζύγων του σκηνοθέτη: των Κατρίν Ντενέβ, Τζέιν Φόντα, Ανέτ Στρόιμπεργκ και Κάθριν Σνάιντερ, αλλά και της Μαρί Κριστίν Μπαρώ, της τελευταίας του συντρόφου.
To 2001, η οργάνωση PETA, απονέμει στη Μπαρντό ένα βραβείο, το «Ανθρωπιστικό Βραβείο PETA», σαν αναγνώριση των αγώνων της υπέρ των δικαιωμάτων των ζώων, και κυρίως για την προσπάθειά της για την προστασία της φώκιας.

Το 2002, και ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου, η Μπαρντό καλεί τον κόσμο σε μποϊκοτάρισμα των νοτιοκορεάτικων προϊόντων, ως ένδειξη διαμαρτυρίας για την κατανάλωση του κρέατος σκυλιών και γατιών στη Νότια Κορέα. Η ίδια υποστηρίζει πως την κίνησή της αυτή ακολούθησαν πολλές χιλιάδες απειλητικά γράμματα.
Κατόπιν, το 2003, δημιουργεί ένα νέο σκάνδαλο, αλλά αυτή τη φορά πολύ διαφορετικό από τα προηγούμενα. Κυκλοφόρησε το βιβλίο «Un cri dans le silence», όπου εκφράζει το σύνολο των προσωπικών της ιδεών για τη ζωή, μερικές από τις οποίες αντιπροσωπεύουν ανοιχτά ακροδεξιές απόψεις. Η ηθοποιός κάνει εκτενή αναφορά στον πόλεμο του Ιράκ και καταδικάζει τη γαλλική ελευθερία η οποία συρρικνώνεται. Καταπιάνεται επίσης με την «σεξουαλική ασυδοσία της κοινωνίας», καταδικάζει ορισμένους εκπαιδευτικούς αποκαλώντας τους «αστέγους της εκπαίδευσης» και καταφέρεται εναντίον ορισμένων ανέργων ονομάζοντάς τους «τεμπέληδες χαραμοφάηδες».

Επίσης καταδικάζει τα Gay Pride, καθώς επίσης τη μουσουλμανική εορτή Αϊντ ελ-Κεμπίρ και τους λαθρομετανάστες. Τον Ιούνιο του 2004 καταδικάζεται για την προώθηση ρατσιστικών αντιλήψεων.
Το 2006, συνεχίζει τη σταυροφορία της ενάντια στο κυνήγι της φώκιας, αναχωρώντας και πάλι για τον Καναδά μετά από 30 χρόνια, παρά το γεγονός ότι ο αριστερός της γοφός έχει προσβληθεί από αρθριτικά και είναι αναγκασμένη να μετακινείται με πατερίτσες. Εκφράζει την επιθυμία να συναντηθεί με τον πρωθυπουργό της χώρας, Στήβεν Χάρπερ, ο οποίος όμως αρνείται. Ωστόσο δεν παρατά την προσπάθεια και οργανώνει συνέντευξη Τύπου στην Οτάβα, έχοντας στο πλάι της νέους συμμάχους, τον Πωλ ΜακΚάρτνεϊ και την Πάμελα Άντερσον. Στις 28 Σεπτεμβρίου του ίδιου χρόνου, γιορτάζει τα 72α γενέθλιά της, αλλά και τα 20 χρόνια από την έναρξη της λειτουργίας του Ιδρύματός της. Με αυτή την αφορμή εκδίδει ένα βιβλίο με τον τίτλο «Pourquoi?» («Γιατί;»), αφηγούμενη τα 20 χρόνια λειτουργίας του Ιδρύματος. Το τελευταίο αριθμεί σήμερα πάνω από 57.000 δότες χρημάτων από 20 διαφορετικές χώρες.

Κατά τις γαλλικές προεδρικές εκλογές το 2007, η Μπαρντό, εκνευρισμένη που το όνομά της συνδέθηκε με το κόμμα του Ζαν Μαρί Λε Πεν, υποστηρίζει ότι ποτέ δεν υπήρξε μέλος ούτε του Εθνικού Μετώπου ούτε κανενός άλλου κόμματος, και ανακοινώνει πως δεν θα ψηφίσει, καθώς, σύμφωνα με την ίδια, κανένας από τους 12 υποψηφίους δεν δείχνει ευαισθησία στα ζητήματα που αφορούν τα ζώα.

Το 2008, δικαστήριο στο Παρίσι καταδικάζει την ηθοποιό σε δύο μήνες φυλάκιση με αναστολή και 15.000 ευρώ πρόστιμο με την κατηγορία ότι προέβη σε δηλώσεις που υποκινούν το ρατσιστικό μίσος, εξαιτίας ενός γράμματος που είχε στείλει στο Νικολά Σαρκοζί όταν εκείνος διένυε τη θητεία του ως Υπουργός Εσωτερικών, στο οποίο και καταδίκαζε μια μουσουλμανική τελετή στην οποία σφάζονται ζώα. Επίσης εξέφρασε την άποψη ότι οι μουσουλμάνοι εξαπλώνονται ταχύτατα στη Γαλλία και επιθυμούν να επιβάλλον τον τρόπο ζωής και τις αντιλήψεις τους στο γενικότερο πληθυσμό. Η δίκη έληξε στις 3 Ιουνίου 2008, με την δικαστική αρχή να δηλώνει πως βαρέθηκε να καταδικάζει την Μπαρντό για το ίδιο ζήτημα ξανά και ξανά.