Από τα πρώτα μηνυματα που πήρα ήταν από ένα πρόσωπο που και να μου το έλεγαν δεν θα το πίστευα, ένα βράδυ που είχα εκνευριστεί βλέποντας κάποιες απαράδεκτες καταστάσεις που βίωναν κάποιοι άνθρωποι σε ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα. Μιλήσαμε πολύ, ήταν κάπως περίεργο αλλά μου έκανε καλό, με ξεκλείδωσε μ έναν τρόπο, με βοήθησε εκείνο το βράδυ. Χάρηκα και εκτίμησα πολύ την συγκεκριμένη κίνηση.
Το ίδιο συνέβη μ' άλλους τέσσερις πέντε κάποιες μέρες και πολλά tweets αργότερα. Μ' άλλους έχουμε πει πολλά και μ άλλους λιγότερα, δεν έχει σημασία.
Το σημαντικό ειναι κάποιοι μ' εμπιστευτηκαν χωρίς καν να με ξέρουν και δεν θα το ξεχάσω ποτέ, σχεδόν μ όλους αυτούς ''μιλάμε'' ακόμα.
Θα τους είμαι πάντα ευγνώμων, γιατί αυτά τα ''μικρά'' μένουν στο τέλος και ας μην έχουμε γνωριστεί από κοντά. Η ανθρωπιά μένει και η καλοσύνη. Δυο καλές κουβέντες, κάποια αστεία και ένα ''τι κάνεις;''. Και η ενσυναίσθηση.
Αν με ρωτήσεις κάποιος λοιπόν ποιο από τα social media προτιμώ, χωρίς δεύτερη σκέψη θα πω το twitter.
Πέρα από τις ειδήσεις που διαβάζεις και τα σχόλια που γράφεις, το μεγαλύτερο ενδιαφέρουν έχουν οι απόψεις που ανταλλάσσεις, τα χιουμοριστικα σχόλια που γράφεις και σου γράφουν αλλά και τα προσωπικές συζητήσεις.
Είναι ωραίο να μπαίνεις στο τουιτερ και εκτός από τα αυτονόητα, να επικοινωνείς με άτομα που έχεις κάποια κοινά και μπορείς να μοιραστείς κάποια πράγματα, αστεία και σοβαρά.
Ξεφεύγεις λίγο, περνάει η ώρα, χαλαρώνεις και ''μιλάς'' όπως με τους φίλους σου εκτός τουιτερ και έχεις κάποια άτομα που θέλεις να μαθαίνεις νέα τους και εκείνοι το ίδιο.
Η περίοδος της καραντίνας πέρσι ήταν από τις πιο δύσκολες για μένα, κάτι το πρωτόγνωρο και πόση μοναξιά σ' ένα αστείο να χωρέσει, όπως λέει το τραγούδι. Χώρεσε όμως και σε πολλά αστεία.
Εκείνες τις περίεργες μέρες κατάλαβα ότι πίσω από κάποιους λογαριασμούς, κρύβεται μια ανθρωπιά που δεν την περίμενα. Ευχάριστη έκπληξη..
Άνθρωποι που νοιάστηκαν και νοιάζονται, άνθρωποι που δεν τους κάνει κόπο να ρωτήσουν τι κάνεις, να γράψουν το αστείο που θα τους έρθει στο μυαλό για να γελάσετε μαζί, θα δώσουν μια συμβουλή.
Αυτούς τους λογαριασμούς τους εκτιμώ και τους συμπαθώ, έστω και από μακριά. Υπήρξαν δυο τρεις φορές που ήταν ''εκεί'' όταν δεν ήταν άλλοι που θα έπρεπε.
Γιατί ξέρεις κάτι, φίλε ή φίλη που διαβάζεις; Μια καλή κουβέντα, ένα αστείο, μια συμβουλή, ένα νέο, μπορεί να είναι για τον άλλον ένα χτύπημα στην πλάτη, το κλείσιμο του ματιού ότι όλα θα πάνε καλά. Όλοι μας τα χρειαζόμαστε αυτά και καλό θα ήταν να μην τα ξεχνάμε γιατί μου έχει συμβεί και δεν θα κρύψω ότι δεν μου άρεσε, αλλά καλά καρδιά.. Σκοπός ειναι να έχεις καθαρή την συνείδηση σου.
Τα διαδικτυακά φιλαράκια τα αντιμετωπίζω με σεβασμό, όπως τους αξίζει και δεν ξεχνάω τι έκαναν για μένα, είτε το ζήτησα είτε όχι.
Υπήρξε και ένας λογαριασμός που ήταν πιο κοντά από οποιονδήποτε άλλον χωρίς να έχω κάνει τίποτα για εκείνη, νοιάστηκε όσο κανείς και μου λείπει που ''εξαφανίστηκε''.
Λείπει η αισιοδοξία, οι συμβουλές που έδινε ο ένας στον άλλον, οι κριτικές για τις ταινίες, οι συζητήσεις που κάναμε πολλά βράδια.
Ξεχωριστό άτομο, εμφανίστηκε σαν την καλή νεράιδα και έτσι ξαφνικά χάθηκε, αφήνοντας μια συζήτηση στη μέση..Ελπίζω να επιστρέψει σύντομα.
Κάποιος που τα διαβάζει όλα αυτά μπορεί να γελάσει, να του φανούν υπερβολικά, χαζομάρες ή δεν ξέρω εγώ τι άλλο..
Για μένα δεν είναι τίποτα απ όλα αυτά.
Αυτό το κείμενο το αφιερώνω στους λίγους που μιλάμε συχνά πυκνά, που απαντούν στην πλάκα με πλάκα, που θα στείλουν ένα μηνυμα, θα δώσουν μια πληροφορία, που θα προτείνει καμιά νέα τηλεοπτική σειρά ο ένας στον άλλον.
Η άλλη πλευρά του τουιτερ είναι καλύτερη, εκεί φαίνεται τι πραγματικά ειναι ο άλλος, που δεν θα νοιαστεί για το τι εντυπωση θα κάνει.
Κάποιος που δεν με ήξερε, μου είχε γράψει πέρσι σ ένα email, ότι ''το καλό δε μπορεί να φέρει πάρα μόνο καλό''.
Από τις σπάνιες καλές κουβέντες που είχα ακούσει από έναν ξένο έως τότε.
Το συμπέρασμα είναι να βοηθάς, να νοιάζεσαι ακόμα και για κάποιον ίσως δεν γνωρίσεις ποτέ, το θέμα ειναι να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου και την ψυχή σου.
Ναι, το κάλο που είχε πει, γύρισε, επί τρία, αλλά από εκεί που δεν το περίμενα.
Ένα τεράστιο ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου σ εκείνους τους ελάχιστους, τους ξεχωριστούς, τους τρελούς, τις ψυχούλες, που νοιάζονται για τους ανθρώπους περισσότερο απ ότι για τους ακόλουθους και τα likes. Το ποιος/α είσαι πραγματικά το δείχνεις εντός και εκτός τουιτερ.
Για την ''Ε''.
Chris
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου