Βάζω να παίζουν τραγούδια από αγαπημένα soundtracks, ένας μηλίτης δίπλα στο λαπτοπ και ξεκινάω..
''Dream, when you're feeling blue
Dream, that's the thing to do
Just watch the smoke rings rise in the air
You'll find your share of memories there''
Τραγουδά ο Roy Orbison στο ''Dream''
Αντε ξεκινάω και όπου βγει..
Έρχεται λοιπόν εκείνη η στιγμή που γίνεται ένα κλικ μέσα σου γιατί είσαι στις ''μαύρες'' σου και θέλεις να εξαφανιστείς για λίγο, να δεις ποιος θα σε θυμηθεί, ποιος θα σε αναζητήσει, ποιος θα νοιαστεί, ποιος θα κάνει ότι σε ξεχνάει. Να δεις ποιος αξίζει να βρίσκεται στη ζωή σου. Εκείνοι που ξέρουν ότι δεν είσαι στα καλύτερα σου αλλά και οι άλλοι που έχουν να μάθουν νέα σου για αρκετό διάστημα.
Και εκεί ξεκινούν τα ''χαστούκια'' από το σύμπαν..
Ένας ακόμα χρήσιμος απολογισμός που θα βάλει τα πράγματα στη θέση τους χρειάζεται ανα περιόδους.
Πόσοι θα αναρωτηθούν τι κάνεις, ποιοι θα στείλουν ένα μήνυμα ή θα τηλεφωνήσουν για να μάθουν τι κάνεις;
Περιμένεις να κάνουν την αρχή εκείνοι που μιλούσες περισσότερο, εκείνοι που γέλασες μαζί τους, που βγήκες μαζί τους για να τους κάνεις να ξεχαστούν, που ξενύχτησες ώρες στο τηλέφωνο ή μπροστά από μια οθόνη για να τους βοηθήσεις, να τους εμψυχώσεις, να τους φτιάξεις τη διάθεση. Όχι σαν ευχαριστώ, αλλά γιατί έτσι κάνουν οι σωστοί φίλοι, εκείνοι που εκτιμούν και θυμούνται.
Εκείνοι που δεν ξέρουν ότι μπορεί να ήσουν σε χειρότερη φάση από αυτούς, αλλά έκανες πίσω για να μην τους ρίξεις ψυχολογικά, διαισθανόσουν ότι κάτι τρέχει και πάντα έπεφτες μέσα.
Εκείνοι που έλεγαν τα καλύτερα για σένα, που θεωρούσες και ένιωθες ότι είναι κοντά σου,ότι είναι δικοί σου άνθρωποι.
Κι όμως, τα πράγματα δεν έρχονται πάντα όπως τα περίμενες. ''Εξαφανισμένοι'' κάποιοι και άλλοι να αποφεύγουν διακριτικά, εκείνοι που θα έβαζες και το χέρι σου στη φωτιά. Ίσως γιατί πάντα εσύ έδινες το παρών και σε θεωρούσαν δεδομένο. Ίσως γιατί δεν ήταν ειλικρινής; Μπορεί, τα έχω δει όλα πια.
Όπως και να χει, το να γίνεσαι ''αόρατος'' πονάει πολύ.
Να αναρωτιέσαι για πολλά και τα ''γιατί'' να είναι άπειρα. Πολλά λόγια που ξεχάστηκαν και τσακισμένες υποσχέσεις. Που δεν ξέρεις αν πρέπει να μετανιώσεις ή όχι.
Τελικά τις απαντήσεις σου τις δίνει το σύμπαν και σου δίνει μια φάπα για να ξυπνήσεις από το όνειρο, να πέσεις από το σύννεφο για να συνειδητοποιήσεις τι πραγματικά συμβαίνει. Και αυτή η πτώση είναι τόσο απότομη που θα φας τα μούτρα σου, αλλά θα είναι για καλό.
Το σύμπαν πάντα ξέρει. Είμαστε όμως έτοιμοι να αποδεχτούμε τις αλήθειες;
Θα έρθει αυτή η στιγμή, θα την καταλάβεις, θα την νιώσεις..
Πονάει γαμώτο να σου λείπουν άνθρωποι που θεωρούσες δικούς σου, φίλους σου, φτάνεις όμως σ΄ένα σημείο που συνεχίζεις να ενδιαφέρεσαι αλλά προτιμάς να κάνεις πίσω, να μείνεις στη σκιά και στην αξιοπρέπεια σου. Κάπου εδώ ''ξυπνάει'' και ο εγωισμός.
Είναι τόσο περίεργο να μην μπορείς να μοιραστείς τις χαρές, τους προβληματισμούς και τα άγχη σου μ' όλους όσους θα ήθελες..Ν' ακούσεις ένα αστείο, να θέλεις να το στείλεις σε κάποιον που μόνο εκείνος θα καταλάβει και μετά από δευτερόλεπτα να σε σταματάει η σκέψη ότι μάλλον δεν είναι καλή ιδέα γιατί θα ενοχλήσεις.
Δε βαριέσαι, καλή καρδιά.. ''Ό,τι αξίζει θα ζει σ' ό,τι γερά μας ενώνει κι ό,τι είναι λίγο, θα δεις πως κάποια μέρα τελειώνει'' που λέει και το τραγούδι των C:REAL.
Οι καταστάσεις αλλάζουν όπως και οι άνθρωποι, όμως οι φίλοι (ή εκείνοι που νόμιζες ότι είναι) που πέρασαν από τη ζωή μας θα ζουν πάντα στην καρδιά μας μέσα από όμορφες αναμνήσεις και που ξέρεις μπορεί να τους ξανασυναντήσουμε μια μέρα.. Είναι και αυτό μια παρηγοριά.
Οι φιλίες ''χαλάνε'' πολλές φορές, χανόμαστε, μας ξεχνούν, τσακωνόμαστε, τα ξαναβρίσκουμε, αλλά και όχι. Ποτέ δεν ξέρεις πως θα τα φέρει η ζωή.
Στα δύσκολα φιλαράκια μου, χρειάζεται μια βαθιά εισπνοή και επανεκκίνηση. Θέλει λίγο χρόνο όμως πρέπει να γίνει.
Τους φίλους πάντα τους θεωρούσα την οικογένεια που επιλέγεις, δένομαι μαζί τους και γι αυτό είναι δύσκολο να αποδεχτώ τις απογοητεύσεις.
Να μην μετανιώνεις ποτέ για ότι μεγάλο ή μικρό έχεις κάνει και πει για τους φίλους σου, να θυμάσαι όμως το μάθημα που θα πάρεις αν σε βγάλουν από τη ζωή τους γιατί θα σου φανεί χρήσιμο στη συνέχεια στην πορεία της ζωής σου. Δεν έχεις να χάσεις τίποτα βοηθώντας τους άλλους σου, χαμένοι θα είναι εκείνοι που δεν εκτίμησαν. Ο χρόνος γιατρεύει τα πάντα.
Ν’ αγαπάτε τους φίλους σας και να το δείχνετε με πράξεις, να μην σταματάτε να προσπαθείτε να κάνετε νέους φίλους , να είστε εκεί στα δύσκολα και να χαίρεστε μαζί τους στις χαρές, να μοιράζεστε τα πάντα, να τους πιστεύετε και να τους εμψυχώνετε, να τους κάνετε να γελάνε, να τους φτιάχνετε την διάθεση λέγοντας ένα αστείο, να διασκεδάζεται. Να ακούτε τις συμβουλές τους (και το αντίστροφο), να τους εμπιστεύεστε και να νιώθουν ότι θα μπορούν να κάνουν και εκείνοι ότι είστε άξιοι της δικής τους εμπιστοσύνης. Και ότι γίνει..
Μια καλή κουβέντα, μια αγκαλιά, ένα χτύπημα στην πλάτη που δείχνει ότι όλα θα πάνε καλά, βοηθάνε πολύ και κάνουν την ψυχή να χαμογελάει.
Να ζείτε τις στιγμές με τους φίλους σας, να μην τους ξεχνάτε..
''Στα ίδια μέρη θα ξαναβρεθούμε''; Ελπίζω και το εύχομαι!! Είπαμε, το σύμπαν ξέρει!!
Είμαι ο Chris, όχι ο πιο εύκολος άνθρωπος του κόσμου αλλά είμαι καλός φίλος. Πάντα θα είμαι!
xx
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου