ΚΡΙΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΟ 'GHOSTBUSTERS: AFTERLIFE'

Γράφει ο Link

Δεν ήξερα πως να ξεκινήσω για να πω αυτά που θέλω για αυτήν την ταινία μιλάμε φυσικά για το Ghostbusters: Afterlife, θα ξεκινήσω τελικά λέγοντας ότι πριν γράψω αυτές τις γραμμές ήμουν προκατειλημμένος γιατί μετά τα Ghostbusters και το λιγότερο καλό Ghostbusters 2 υπήρξε μια σειρά από ταινίες/σειρές που ήταν τουλάχιστον ανεκδιήγητες αρπαχτείς που κατάφεραν να καταστρέψουν ίσως μια από τις καλύτερες pop icon culture ταινίες της δεκαετίας των 80s...το Ghostbusters: Afterlife ευτυχώς με διέψευσε.

 

Πριν πω οτιδήποτε θέλω να προειδοποιήσω ότι μπορεί να υπάρξουν μικρά spoilers... και με το ένα και μοναδικό πρόβλημα της ταινίας και αυτό είναι σε ποιο κοινό απευθύνεται τελικά; σίγουρα όχι σε άτομα κάτω τον 25 χρόνων, αν με ρωτάτε φυσικά μπορούν να δουν την ταινία αλλά θα είναι σαν να βλέπουν μια περιπέτεια με φαντάσματα χωρίς να μπορούν να καταλάβουν τι είναι όλα αυτά που κάνουν τους 45+ να χαμογελούν σαν παιδιά.

Αυτό τελικά που κάνει ξεχωριστή αυτή την ταινία είναι ότι πρόκειται για μία βαθιά ρετρό ταινία εν έτει 2021, αμέσως το καταλαβαίνει ο θεατής, με παντελή έλλειψη κινητών τηλεφώνων/tablet/social media και το αποκορύφωμα είναι όταν ο καθηγητής Grooberson βάζει στα παιδιά να δουν μια ταινία σε video VHS!! 

Μόνο σε δυο στιγμές φαίνεται να κρατάει ένα κινητό ο Trevor και εγγονός του Dr. Egon Spengler και αυτό για λίγες στιγμές.

Αυτό που κάνει ο σκηνοθέτης Jason Reitman (γιος του Ivan Reitman, σκηνοθέτη του πρώτου Ghostbusters) είναι ότι ακολουθεί σαν φυσική συνέχεια της πρώτης ταινίας 37 χρόνια μετά και έρχεται αμέσως να σε γεμίσει αναμνήσεις, τα gadget θέλετε, την εμφάνιση της Janine Melnitz ( η γραμματέας των Ghostbusters ) το κλασικό μουσικό θέμα που ‘’παίζει’’ από κάτω, η ομοιότητα της εγγονής του Dr. Egon Spengler και πολλά άλλα που θα αναγνωρίσετε.

 

Αν πείτε σε κάποιον ότι μπορεί μια ταινία να σε πάει σχεδόν τέσσερις δεκαετίες πίσω με μια δυο ατάκες γεμίζοντας σε συναισθήματα και μνήμες και όμως έτσι απλά όταν η Phoebe (η εγγονή του Dr. Egon Spengler) βρίσκεται σε μια δύσκολη θέση και ζητά να κάνει το ένα τηλεφώνημα που δικαιούται, της δίνουν ένα σταθερό τηλέφωνο λέγοντας της την πλέον θρυλική ατάκα  ‘Who ya gonna call?’ εκείνη την στιγμή ανατρίχιασα και αμέσως μετά ο άνθρωπος που απαντά σ’ αυτό το τηλεφώνημα είναι ο  Ray Stantz ( Dan Aykroyd ) σου χτυπάει κάτω αλύπητα το συναίσθημα και φυσικά δεύτερη αγαπημένη μου ατάκα αλλά το ίδιο σημαντική το 'I ain't afraid of no ghosts'!

Κοιτώντας με μια πιο λεπτομερή ματιά υπάρχουν πράγματα που δίνουν ακόμα μεγαλύτερη αξία στην ταινία.

Λεπτομέρειες θα μου πείτε αλλά με μια μικρή έρευνα που έκανα διαπίστωσα ότι τελικά η λεπτομέρειες κάνουν την διαφορά!

Τα γυαλιά που φοράει η Phoebe είναι ακριβώς τα ίδια που φορούσε ο Harold Ramis

ως Dr. Egon Spengler στην πρώτη ταινία. Τα gadget όπως το Ghost radar, Ghost trap, Ghostbusters Proton Pack, είναι τα ίδια που χρησιμοποιήθηκαν στην πρώτη ταινία!

Αυτό που σου αφήνει στο τέλος η ταινία είναι η νοσταλγία των παιδικών σου χρόνων, και με όλους να είναι εκεί, εκτός από τον εκλιπόντα Harold Ramis (1944–2014), όμως αυτό δεν στάθηκε εμπόδιο να βρίσκεται και εκείνος στην παρέα των original 4 Ghostbusters όταν η ταινία είναι ένας φόρος τιμής για εκείνον...με την βοήθεια της τεχνολογίας οι συντελεστές κατάφεραν να μας δώσουν ένα πολύ ωραίο αποτέλεσμα και βαθύτατα συναισθηματικό.

 

Κλείνοντας θα πω ότι αν έπρεπε να γίνει ένα sequel αυτή η ταινία είναι παράδειγμα προς μίμηση με τα πάντα να σου θυμίζουν  γιατί αγάπησες το Ghostbusters ακόμα και αφού πέσουν οι τίτλοι τέλους δεν σε αφήνει να φύγεις με το All Time Classic μουσικό θέμα του Ray Parker Jr. - Ghostbusters... πριν είπα ότι όλοι ήταν εκεί ναι ΟΛΟΙ ήταν εκεί, όχι δεν την ξέχασαν και η Sigourney Weaver είναι μαζί τους στο τέλος του μουσικού θέματος. Η ταινία με προϋπολογισμό 75 εκ. δολάρια, έχει φέρει ως τώρα στα ταμεία πάνω από 185 εκ. δολάρια. 

Αν πρέπει να την δείτε το Ghostbusters: Afterlife η απάντηση μου είναι φυσικά ναι...και όσοι είναι πάνω από 45+ ετοιμαστείτε να γίνετε ξανά παιδιά!