Ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους ηθοποιούς του θεάτρου, ένας από τους μεγαλύτερους σταρ του κινηματογράφου και αντικειμενικά ένα από τα πιο όμορφα πρόσωπα της μεγάλης οθόνης.
Γεννήθηκε το 1934 στην Αθήνα και μεγάλωσε στον Πειραιά. Ήταν το τρίτο παιδί του Γιάννη Παπαμιχαήλ και το πρώτο με την δεύτερη του σύζυγο, Ελένη. Είχε έναν αδερφό, τον Στέλιο, και μια αδερφή, την Μαρία, από τον πρώτο γάμο του πατέρα του, καθώς και έναν αδερφό, τον Νίκο που γεννήθηκε μετά από αυτόν. Τα παιδικά του χρόνια ήταν φτωχικά. Οι γονείς του διηύθυναν ένα καφενείο στο οποίο συχνά βοηθούσε και ο ίδιος.
Τα πρώτα του χρόνια στιγματίστηκαν από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Έζησε για περίπου δυο χρόνια στον τόπο καταγωγής των γονιών του το Κρανίδι, ύστερα από προτροπή τους, και αμέσως μετά το τέλος του πολέμου ξαναγύρισε στον Πειραιά.
Από τα εφηβικά του χρόνια είχε αποφασίσει ότι ήθελε να ασχοληθεί με το θέατρο. Όταν τελείωσε το σχολείο, οι γονείς του είχαν αποφασίσει να τον στείλουν στην Αγγλία
να σπουδάσει υφαντουργία, επειδή είχε κερδίσει μια υποτροφία από το εργοστάσιο της Πειραϊκής Πατραϊκής. Την τελευταία στιγμή εκείνος, που δεν ήθελε ούτε να αναλάβει το καφενείο των γονιών του, αποφάσισε να δώσει εξετάσεις στο Εθνικό Θέατρο και να σπουδάσει υποκριτική....
Το 1952 έδωσε κρυφά εισαγωγικές εξετάσεις στο Εθνικό Θέατρο και τελικά πέρασε. Αυτή του η κίνηση όμως προκάλεσε την αντίδραση του πατέρα του, ο οποίος τελικά συμφώνησε. Αξιοθαύμαστο γεγονός αποτελεί ότι ο Παπαμιχαήλ, έφτανε στην Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου με τα πόδια από τον Πειραιά. Στην Σχολή του Εθνικού, γνώρισε και την Αλίκη Βουγιουκλάκη, μελλοντική σύζυγο και συνεργάτη του. Αποφοίτησε από το Εθνικό με βαθμό "Άριστα".
Ο πρώτος του ρόλος ήταν στο «Γλάρο» του Τσέχωφ και ακολούθησε ο ρόλος του Πολύδωρου στην Εκάβη του Ευριπίδη. Στη συνέχεια, συνεργάστηκε με το Θέατρο Τέχνης και από το 1962 συγκρότησε δικό του θίασο στο ελεύθερο θέατρο. Έπαιξε δίπλα στην Κυβέλη, την Κατίνα Παξινού, την Άννα Συνοδινού, την Αντιγόνη Βαλάκου και τον Αλέξη Μινωτή. Τιμήθηκε με το Βραβείο Κοτοπούλη το 1957.
Συμμετείχε σε μεγάλες παραγωγές του ελληνικού κινηματογράφου, όπως το Ποτέ την Κυριακή (1960) και Τα κόκκινα φανάρια (1963) ενώ ταινία σταθμός στην σταδιοδρομία του ήταν η ταινία Παπαφλέσσας (1971), που αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες υπερπαραγωγές του ελληνικού κινηματογράφου, η οποία κόστισε 12.009.000 δραχμές.
Από το καλοκαίρι του ’64, όπου μαζί με την Βουγιουκλάκη ''ανέβασαν'' την «Κολόμπ» και για δέκα ολόκληρα χρόνια πρωταγωνίστησε στο θέατρο ως συνθιασάρχης μαζί της, αλλά και σε δεκάδες ταινίες.
Υπήρξε πρωταγωνιστής στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος (ΚΘΒΕ) και πρόεδρος του συλλόγου ηθοποιών βορείου Ελλάδος. Προσωπική Ζωή Ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ νυμφεύθηκε δύο φορές.
Πρώτη του σύζυγος και μεγάλο κεφάλαιο στη ζωή του αποτέλεσε η Αλίκη, με την οποία γνωρίστηκαν στην αίθουσα αναμονής του Εθνικού Θεάτρου, όπου και οι δύο βρίσκονταν για να δώσουν εισαγωγικές εξετάσεις.
Ο γάμος τους πραγματοποιήθηκε στις 18 Ιανουαρίου 1965 στους Δελφούς. Πλήθος κόσμου είχε συγκεντρωθεί για να δει από κοντά το αγαπημένο τους ζευγάρι και χρειάστηκε η βοήθεια της αστυνομίας για να μπορέσουν οι νιόπαντροι να βγουν από τον ναό. Το γαμήλιο γλέντι δόθηκε σε ένα κέντρο. Ο Δημήτρης χόρευε ζειμπέκικο και η Αλίκη τον χειροκροτούσε. Το ίδιο βράδυ την χαστούκισε.
Μαζί ανέβασαν πολλά έργα στο θέατρο και έκαναν πολλές ταινίες, από τις πιο γνωστές και αγαπητές στο ευρύ κοινό είναι «Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο», «Αστέρω», «Μανταλένα», «Η Αλίκη στο Ναυτικό» και πολλές άλλες. Κατά τη διάρκεια του γάμου τους απέκτησαν έναν γιο, τον Γιάννη. Ύστερα από δέκα χρόνια γάμου το ζευγάρι χώρισε το 1975, αλλά επανενώθηκαν καλλιτεχνικά ξανά το 1983. Σε συνέντευξη του στο περιοδικό «Είναι» είχε πει για το διαζύγιο: «Η αλήθεια είναι ότι δεν φταίξαμε ούτε εγώ ούτε εκείνη. Άλλοι φταίξανε που χωρίσαμε. Όταν βρισκόμαστε με τον Γιάννη περνούσαμε καταπληκτικά. Είναι σπουδαίο παιδί και ξέρω ότι με αγαπάει, απλώς μένουμε χωριστά και δεν συμπίπτουν οι ώρες να συναντηθούμε και να μιλήσουμε. Του στοίχισε πολύ που έχασε τη μητέρα του, όπως κι εμένα».
Το 1984 συνεργάστηκαν στην θεατρική παράσταση «'Eκπαιδεύοντας την Ρίτα» και εκείνος είπε:«Η Αλίκη ήταν η μεγαλύτερη θαυμάστρια μου. Η αγάπη μας ήταν μεγάλη. Είχαμε μετανιώσει κι οι δυο για εκείνο το χωρισμό. Απόδειξη είναι, ότι όταν ξανασυνεργαστήκαμε θεατρικά στο «Εκπαιδεύοντας τη Ρίτα», θέλαμε να ξανασμίξουμε αλλά δεν... Εγώ είχα ξαναπαντρευτεί...
Ο δευτερος γάμος του ήταν με τη Νανά Ειλικρινή, με την οποία χώρισαν το 1990 μετά από 13 χρόνια γάμου και τότε ήταν που εκείνη έγινε κολλητη φίλη της Αλίκης.
Η Νανά ήταν μια γυναίκα η οποία αγάπησε πολύ τον Γιάννη και εκείνος στο βιβλίο «Έχω ένα μυστικό» την χαρακτηρίζει πολυαγαπημένη αλλά και «πυροσβέστη» αφού ήταν εκείνη που δρούσε σαν «ασπίδα» στις σχέσεις με τον πατέρα του.
Σύντροφος του υπήρξε και η ηθοποιός Μίνα Χειμώνα και τελευταία σύντροφος της ζωής του η ηθοποιός Νάντια Μουρούζη.
Μια άλλη γνωστή του σχέση ήταν με την Δέσπω Διαμαντίδου. Όταν ακόμα εκείνος είναι μαθητής στη σχολή, το 1955, γνώρισε την ήδη μεγάλη πρωταγωνίστρια. Γοητεύεται από το ταλέντο της, την μόρφωση της- η Διαμαντίδου μιλούσε πέντε γλώσσες- ενώ σύμφωνα με τους κύκλους της εποχής, ήταν εκείνη που τον βοήθησε και τον στήριξε πολύ στα πρώτα χρόνια της καριέρας του.
Συναντήθηκαν στη σκηνή και στον κινηματογράφο πολλές φορές (» Μανταλένα, «Ποτέ την Κυριακή», «Η Αλίκη στο Ναυτικό», «Ο Λουστράκος», «Το Τεμπελόσκυλο», «Κόκκινα Φανάρια»). Στην «Μοντέρνα Σταχτοπούτα», ο Δημήτρης και Αλίκη ερωτεύονται κεραυνοβόλα έρωτα και η σχέση του με τη Δέσπω Διαμαντίδου τελειώνει άδοξα.
Η δημοσιογράφος Ροζίτα Σώκου είχε μιλήσει σε συνέντευξή της για τον δεσμό Παπαμιχαήλ-Διαμαντίδου: «Τα είχε επίσημα, δεν ήταν μυστικό, το ξέραμε όλοι. Εγώ πήγαινα συχνά στη Δέσπω και δίπλα είχε ένα διαμερισματάκι μικρό ο Δημήτρης, το οποίο ήταν δικό του. Αφού είχε τελειώσει το φαγητό του με τη Δέσπω, μετά από παράσταση, κατά τις 4 το πρωί τον είδε κάποιος με την Αλίκη. Έτσι το μάθαμε. Η Δέσπω έμαθε για τον δεσμό του Δημήτρη και της Αλίκης από τις εφημερίδες. Δεν την πείραξε, δεν κάθισε να κλάψει. Αυτό ήταν το σπουδαίο, η ψυχραιμία της».
Μια ακόμη σχέση που δεν είναι τόσο γνωστή ήταν με την Κάτια Δανδουλάκη. Μιλώντας στο περιοδικό ''Hello'', η γνωστή ηθοποιός είχε δηλώσει:
«Με τον Παπαμιχαήλ ο δεσμός μας, δεν είχε ακουστεί. Μέχρι που το έγραψε εκείνος στο βιβλίο του. Δεν ξέρω αν ήταν λάθος ή σωστό που το αποκάλυψε. Εγώ, δεν υπήρχε περίπτωση ν' αναφέρω σχέσεις μου με ανθρώπους οι οποίοι δε θα ήθελαν ν' αναφερθούν».
Για την ιστορία η Δανδουλάκη ήταν μέχρι το τέλος μια από τις καλύτερες φίλες της Αλίκης.
Την αγάπη του για τον Πειραιά απέδειξε και πολλά χρόνια αργότερα με τη θητεία του σαν δημοτικός σύμβουλος από το 1986 έως το 1990. Την πρώτη χρονιά διετέλεσε αντιδήμαρχος....
Ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ απεβίωσε στις 8 Αυγούστου του 2004, από ανακοπή καρδιάς, σε ηλικία 69 ετών. Ο ηθοποιός παραθέριζε στο εξοχικό του στην Ερμιόνη και το μεσημέρι αισθάνθηκε αδιαθεσία, οπότε μεταφέρθηκε στο κέντρο Υγείας Κρανιδίου, αλλά ήταν ήδη αργά.
Τα τελευταία χρόνια πριν από τον θάνατό του, παρουσίασε αρκετά προβλήματα υγείας. Υπεβλήθη σε επέμβαση στο πόδι και απομονώθηκε στο σπίτι του.
Τα πρώτα του χρόνια στιγματίστηκαν από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Έζησε για περίπου δυο χρόνια στον τόπο καταγωγής των γονιών του το Κρανίδι, ύστερα από προτροπή τους, και αμέσως μετά το τέλος του πολέμου ξαναγύρισε στον Πειραιά.
Από τα εφηβικά του χρόνια είχε αποφασίσει ότι ήθελε να ασχοληθεί με το θέατρο. Όταν τελείωσε το σχολείο, οι γονείς του είχαν αποφασίσει να τον στείλουν στην Αγγλία
να σπουδάσει υφαντουργία, επειδή είχε κερδίσει μια υποτροφία από το εργοστάσιο της Πειραϊκής Πατραϊκής. Την τελευταία στιγμή εκείνος, που δεν ήθελε ούτε να αναλάβει το καφενείο των γονιών του, αποφάσισε να δώσει εξετάσεις στο Εθνικό Θέατρο και να σπουδάσει υποκριτική....
Το 1952 έδωσε κρυφά εισαγωγικές εξετάσεις στο Εθνικό Θέατρο και τελικά πέρασε. Αυτή του η κίνηση όμως προκάλεσε την αντίδραση του πατέρα του, ο οποίος τελικά συμφώνησε. Αξιοθαύμαστο γεγονός αποτελεί ότι ο Παπαμιχαήλ, έφτανε στην Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου με τα πόδια από τον Πειραιά. Στην Σχολή του Εθνικού, γνώρισε και την Αλίκη Βουγιουκλάκη, μελλοντική σύζυγο και συνεργάτη του. Αποφοίτησε από το Εθνικό με βαθμό "Άριστα".
Ο πρώτος του ρόλος ήταν στο «Γλάρο» του Τσέχωφ και ακολούθησε ο ρόλος του Πολύδωρου στην Εκάβη του Ευριπίδη. Στη συνέχεια, συνεργάστηκε με το Θέατρο Τέχνης και από το 1962 συγκρότησε δικό του θίασο στο ελεύθερο θέατρο. Έπαιξε δίπλα στην Κυβέλη, την Κατίνα Παξινού, την Άννα Συνοδινού, την Αντιγόνη Βαλάκου και τον Αλέξη Μινωτή. Τιμήθηκε με το Βραβείο Κοτοπούλη το 1957.
Συμμετείχε σε μεγάλες παραγωγές του ελληνικού κινηματογράφου, όπως το Ποτέ την Κυριακή (1960) και Τα κόκκινα φανάρια (1963) ενώ ταινία σταθμός στην σταδιοδρομία του ήταν η ταινία Παπαφλέσσας (1971), που αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες υπερπαραγωγές του ελληνικού κινηματογράφου, η οποία κόστισε 12.009.000 δραχμές.
Από το καλοκαίρι του ’64, όπου μαζί με την Βουγιουκλάκη ''ανέβασαν'' την «Κολόμπ» και για δέκα ολόκληρα χρόνια πρωταγωνίστησε στο θέατρο ως συνθιασάρχης μαζί της, αλλά και σε δεκάδες ταινίες.
Υπήρξε πρωταγωνιστής στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος (ΚΘΒΕ) και πρόεδρος του συλλόγου ηθοποιών βορείου Ελλάδος. Προσωπική Ζωή Ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ νυμφεύθηκε δύο φορές.
Πρώτη του σύζυγος και μεγάλο κεφάλαιο στη ζωή του αποτέλεσε η Αλίκη, με την οποία γνωρίστηκαν στην αίθουσα αναμονής του Εθνικού Θεάτρου, όπου και οι δύο βρίσκονταν για να δώσουν εισαγωγικές εξετάσεις.
Το να καταλήξουν μαζί και ερωτευμένοι έμοιαζε τότε στα μάτια όλων σαν σενάριο από ταινία. Όταν συνέβη ο Αλέκος Σακελλάριος ήταν ο πρώτος που κατάλαβε ότι το πιο αγαπημένο κινηματογραφικό ζευγάρι ήταν πλέον μαζί και στην πραγματική ζωή.
Όλα ξεκίνησαν κατά την διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας «Μοντέρνα Σταχτοπούτα» (1965) για τις ανάγκες της οποίας όλη η παραγωγή και οι πρωταγωνιστές είχαν πάει στη Ρώμη. Εκεί, εντελώς ξαφνικά φαινομενικά, οι δυο τους άρχισαν να τριγυρνούν τα βράδια μόνοι τους στα σοκάκια της πόλης.
Σύμφωνα με τις μαρτυρίες του Σακελλάριου, περπατούσαν χέρι – χέρι, πετούσαν κέρματα στη Φοντάνα Ντι Τρέβι και έκαναν ευχές. Σε μία από αυτές τις βόλτες φημολογείται πως έγινε και η πρόταση γάμου, αν και άλλοι λένε ότι στην παράσταση «Κολόμπ», όσο οι δύο τους περίμεναν την σειρά τους να εμφανιστούν, ο Παπαμιχαήλ την ρώτησε: «Αλίκη παντρευόμαστε;» και εκείνη του απάντησε: «Και δεν παντρευόμαστε».
Η στιγμή όμως που ο σκηνοθέτης κατάλαβε ότι η σχέση τους ήταν κάτι πολύ περισσότερο από φιλική ήταν όταν στη σκηνή του φινάλε της ''Σταχτοπούτας'', όπου ο Παπαμιχαήλ πλησιάζει και φιλάει την Αλίκη, ο Σακελλάριος φώναξε «στοπ» προκειμένου να σταματήσει η λήψη του πλάνου.
Εκείνοι όμως συνέχισαν να φιλιούνται σα να μην τον είχαν ακούσει. Εκείνος ξαναφώναξε «στοπ», αλλά χωρίς αποτέλεσμα.
Μαζί ανέβασαν πολλά έργα στο θέατρο και έκαναν πολλές ταινίες, από τις πιο γνωστές και αγαπητές στο ευρύ κοινό είναι «Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο», «Αστέρω», «Μανταλένα», «Η Αλίκη στο Ναυτικό» και πολλές άλλες. Κατά τη διάρκεια του γάμου τους απέκτησαν έναν γιο, τον Γιάννη. Ύστερα από δέκα χρόνια γάμου το ζευγάρι χώρισε το 1975, αλλά επανενώθηκαν καλλιτεχνικά ξανά το 1983. Σε συνέντευξη του στο περιοδικό «Είναι» είχε πει για το διαζύγιο: «Η αλήθεια είναι ότι δεν φταίξαμε ούτε εγώ ούτε εκείνη. Άλλοι φταίξανε που χωρίσαμε. Όταν βρισκόμαστε με τον Γιάννη περνούσαμε καταπληκτικά. Είναι σπουδαίο παιδί και ξέρω ότι με αγαπάει, απλώς μένουμε χωριστά και δεν συμπίπτουν οι ώρες να συναντηθούμε και να μιλήσουμε. Του στοίχισε πολύ που έχασε τη μητέρα του, όπως κι εμένα».
Το 1984 συνεργάστηκαν στην θεατρική παράσταση «'Eκπαιδεύοντας την Ρίτα» και εκείνος είπε:«Η Αλίκη ήταν η μεγαλύτερη θαυμάστρια μου. Η αγάπη μας ήταν μεγάλη. Είχαμε μετανιώσει κι οι δυο για εκείνο το χωρισμό. Απόδειξη είναι, ότι όταν ξανασυνεργαστήκαμε θεατρικά στο «Εκπαιδεύοντας τη Ρίτα», θέλαμε να ξανασμίξουμε αλλά δεν... Εγώ είχα ξαναπαντρευτεί...
Ο δευτερος γάμος του ήταν με τη Νανά Ειλικρινή, με την οποία χώρισαν το 1990 μετά από 13 χρόνια γάμου και τότε ήταν που εκείνη έγινε κολλητη φίλη της Αλίκης.
Η Νανά ήταν μια γυναίκα η οποία αγάπησε πολύ τον Γιάννη και εκείνος στο βιβλίο «Έχω ένα μυστικό» την χαρακτηρίζει πολυαγαπημένη αλλά και «πυροσβέστη» αφού ήταν εκείνη που δρούσε σαν «ασπίδα» στις σχέσεις με τον πατέρα του.
Σύντροφος του υπήρξε και η ηθοποιός Μίνα Χειμώνα και τελευταία σύντροφος της ζωής του η ηθοποιός Νάντια Μουρούζη.
Μια άλλη γνωστή του σχέση ήταν με την Δέσπω Διαμαντίδου. Όταν ακόμα εκείνος είναι μαθητής στη σχολή, το 1955, γνώρισε την ήδη μεγάλη πρωταγωνίστρια. Γοητεύεται από το ταλέντο της, την μόρφωση της- η Διαμαντίδου μιλούσε πέντε γλώσσες- ενώ σύμφωνα με τους κύκλους της εποχής, ήταν εκείνη που τον βοήθησε και τον στήριξε πολύ στα πρώτα χρόνια της καριέρας του.
Συναντήθηκαν στη σκηνή και στον κινηματογράφο πολλές φορές (» Μανταλένα, «Ποτέ την Κυριακή», «Η Αλίκη στο Ναυτικό», «Ο Λουστράκος», «Το Τεμπελόσκυλο», «Κόκκινα Φανάρια»). Στην «Μοντέρνα Σταχτοπούτα», ο Δημήτρης και Αλίκη ερωτεύονται κεραυνοβόλα έρωτα και η σχέση του με τη Δέσπω Διαμαντίδου τελειώνει άδοξα.
Η δημοσιογράφος Ροζίτα Σώκου είχε μιλήσει σε συνέντευξή της για τον δεσμό Παπαμιχαήλ-Διαμαντίδου: «Τα είχε επίσημα, δεν ήταν μυστικό, το ξέραμε όλοι. Εγώ πήγαινα συχνά στη Δέσπω και δίπλα είχε ένα διαμερισματάκι μικρό ο Δημήτρης, το οποίο ήταν δικό του. Αφού είχε τελειώσει το φαγητό του με τη Δέσπω, μετά από παράσταση, κατά τις 4 το πρωί τον είδε κάποιος με την Αλίκη. Έτσι το μάθαμε. Η Δέσπω έμαθε για τον δεσμό του Δημήτρη και της Αλίκης από τις εφημερίδες. Δεν την πείραξε, δεν κάθισε να κλάψει. Αυτό ήταν το σπουδαίο, η ψυχραιμία της».
Μια ακόμη σχέση που δεν είναι τόσο γνωστή ήταν με την Κάτια Δανδουλάκη. Μιλώντας στο περιοδικό ''Hello'', η γνωστή ηθοποιός είχε δηλώσει:
«Με τον Παπαμιχαήλ ο δεσμός μας, δεν είχε ακουστεί. Μέχρι που το έγραψε εκείνος στο βιβλίο του. Δεν ξέρω αν ήταν λάθος ή σωστό που το αποκάλυψε. Εγώ, δεν υπήρχε περίπτωση ν' αναφέρω σχέσεις μου με ανθρώπους οι οποίοι δε θα ήθελαν ν' αναφερθούν».
Για την ιστορία η Δανδουλάκη ήταν μέχρι το τέλος μια από τις καλύτερες φίλες της Αλίκης.
Την αγάπη του για τον Πειραιά απέδειξε και πολλά χρόνια αργότερα με τη θητεία του σαν δημοτικός σύμβουλος από το 1986 έως το 1990. Την πρώτη χρονιά διετέλεσε αντιδήμαρχος....
Ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ απεβίωσε στις 8 Αυγούστου του 2004, από ανακοπή καρδιάς, σε ηλικία 69 ετών. Ο ηθοποιός παραθέριζε στο εξοχικό του στην Ερμιόνη και το μεσημέρι αισθάνθηκε αδιαθεσία, οπότε μεταφέρθηκε στο κέντρο Υγείας Κρανιδίου, αλλά ήταν ήδη αργά.
Τα τελευταία χρόνια πριν από τον θάνατό του, παρουσίασε αρκετά προβλήματα υγείας. Υπεβλήθη σε επέμβαση στο πόδι και απομονώθηκε στο σπίτι του.
Οι δημόσιες εμφανίσεις του και οι συνεντεύξεις του ήταν σπάνιες και οι μοναδικές του αποδράσεις ήταν στο σπίτι του στην Ερμιόνη.
Αυτό που προκάλεσε ιδιαίτερη εντύπωση ήταν η δημοσιοποίηση της διαθήκης και το γεγονός ότι αποκλήρωσε τον γιο του δύο φορές, τόσο στην πρώτη διαθήκη όσο και στην δεύτερη που ήταν και η οριστική.
Κάποιοι είπαν ότι είχε ενοχληθεί με την απόφαση του Γιάννη να πουλήσει τα δυο σπίτια της Αλίκης και άλλοι πως είχε μετανιώσει αλλά δεν πρόλαβε να κάνει τρίτη διαθήκη, όπου και δεν θα αποκλήρωνε τον γιο του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου