Τρεις μήνες και κάτι πέρασαν από την πρεμιέρα του 'Μεγάλου Αδελφού' και ποιος να μου το 'λεγε τότε πως δεν θα χάνω επεισόδιο. Και νομίζω ότι θα κάνω καιρό να παρακολουθήσω ξανά ριαλιτι.
Διαφορετικές προσωπικότητες, κλόουν, ρατσιστές, σεξιστές, ομοφοβικοί, ξενοφοβικοί, τρελοί, ψεύτες, κουτσομπόληδες, φωνακλάδες και ''αθόρυβοι'', χαμογελαστοί, ''ξινοί'', φλύαροι, ανόητοι, υποκριτές, παίκτες για κάθε γούστο.
Από τα πρόσωπα που ξεχώρισα ήταν ο Βλαδίμηρος, η Βασιλική και η Ραισα.
Πιο κοντά στον χαρακτήρα μου ήταν και συνεχίζει να είναι ο Ζακ Ιωαννίδης.
Την στιγμή που μπήκε στο σπίτι λέω ''ωχ, ποιος ξέρει τι ψώνιο θα είναι αυτός;'' Στο πρώτο επεισόδιο άλλαξα γνώμη. Έτσι και αλλιώς δεν μετράει ποτέ η πρώτη εντυπωση, το έχω πάρει το μάθημα μου.
Τον συμπάθησα από τις πρώτες μέρες γιατί διέφερε από τους υπόλοιπους. Έκρινα με βάση την συμπεριφορά του, τις αντιδράσεις του και για καλή μου τύχη έμαθα πράγματα γι αυτόν κάποια πράγματα από δικούς του ανθρώπους και έτσι είχα από νωρίς μια ολοκληρωμένη άποψη για το ποιος είναι εντός και εκτός παιχνιδιού. Είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση ο Ζακ.
Τι πιστεύω για εκείνον;
Πως πρόκειται για ένα χαμηλών τόνων άτομο, χαλαρό, ευαίσθητο, μορφωμένο, αξιοπρεπή, περήφανο, τίμιο, ειλικρινή, ευγενικό, δίκαιο, έξυπνο, καθόλου πονηρό, ίσως λίγο ενοχικό, συνεργάσιμο, υπομονετικό, νοιάζεται για τους γύρω του, αστείο (πρέπει να γελάς πάρα πολύ μαζί του) και πλακατζή αλλά και σοβαρό, με θετική ενέργεια, αλλά όταν νιώσει προδομένος και αδικημένος εύκολα μπορεί να μελαγχολήσει.
Ακόμα και σε κάποιες δύσκολες για εκείνον στιγμές, δεν έδωσε ποτέ το δικαίωμα να τον λυπηθούν. Και αυτό είναι ένα δείγμα αξιοπρέπειας και περηφάνιας.
Σώπασε και έμεινε μόνος με τις σκέψεις ν' αναρωτιέται γιατί κάποιοι του συμπεριφέρθηκαν τόσο σκάρτα, ακόμα και πρόσωπα που δεν ξέρει ακόμα ότι το έχουν κάνει. Δεν ξέρω αν άξιζε κανένας τη φιλία του γιατί κανείς του δεν ήταν 100% εντάξει μαζί του.
Ο Ιωαννίδης ειναι ειλικρινης, ποτέ δεν κρύφτηκε, όλοι ήξεραν τι πίστευε για εκείνους, τους το έλεγε. Άκουγαν; Ήθελαν ν' ακούσουν; Δεν μπορώ ν' απαντήσω με σιγουριά.
Έχει καθαρό, αγνό βλέμμα, είναι αυτό βλέπεις, σε κοιτάζει κατάματα χωρίς ίχνος καχυποψίας.
Ξέρει ν ακούει τον συνομιλητή του ακόμα και τις φορές που δεν τον ενδιέφερε η συζήτηση.Εκείνες τις στιγμές είχα χαμογελάσει, γιατί μου έχει συμβεί.
Δείχνει πως είναι για ένα εχέμυθο άτομο που μπορείς να βασιστείς πάνω και δεν θα σε προδώσει, ένας καλός φίλος, όχι όμως και το κορόιδο που μπορείς ν' εξαπατήσεις. Και κάποιοι στο σπίτι του ΒΒ αυτό νόμιζαν.
Η παιδεία, οι αρχές, το ήθος, οι αξίες και η φιλοσοφία που έχει για την ζωή, φάνηκαν από τις πρώτες εβδομάδες, ειδικά με τον τρόπο που αντιμετώπισε συγκεκριμένες καταστάσεις, ακραίες και άδικες στην πλειοψηφία τους.
Δεν προκάλεσε ποτέ, δεν επεδίωξε να πέσουν τα φώτα πάνω του, δεν το έπαιξε γόης, εραστής, δεν κουτσομπόλεψε, δεν έβρισε (ούτε για πλάκα), δεν επιτέθηκε, δεν κατηγόρησε, δεν καταράστηκε. Γιατί αυτός είναι ο Ζακ.
Ένας πραγματικά καλός, ισορροπημένος και ευαίσθητος άνθρωπος που ξέρει ποιος είναι και δεν έχει ν αποδείξει τίποτα σε κανέναν.
Δεν αντέχει τις φασαρίες, τις εντάσεις, τις φωνές και τα ουρλιαχτά κάτι που είχα προσέξει σε κάποιον από τους πρώτους καβγάδες στο σπίτι όταν σκοτείνιασε αμέσως και έδειχνε να νιώθει τρομερά άβολα. Και έτσι έγινε ο εκείνος που δεν ''παίρνει θέση''. Και δεν είναι ότι δεν έχει άποψη, έχει, αλλά είναι διακριτικός και ανακατεύεται σε υποθέσεις που δεν τον αφορούν.
Αυτό είναι όλο.
Είναι κρίμα που δεν είδαμε περισσότερο την αστεία του πλευρά του χαρακτήρα του γιατί θα περνούσα καλύτερα από το ν' ακούμε συνέχεια τις φωνές συγκεκριμένων τοξικών συμπαικτών του. Αλλά αυτά θέλει ο κόσμος, τις υπερβολικές αντιδράσεις που χαρίζουν θέαμα και ''αίμα στην αρένα''.
Ο Ζακ όταν έκαναν πλάκες γινόταν άλλος άνθρωπος, ήταν αυτό πραγματικά ήθελε να ζήσει στο ριάλιτι. Γέλασα πολλές φορές με κάποιες αστείες ατάκες που τις έλεγε χωρίς να τις σκεφτεί.
Και δεν συμφωνώ μ΄εκείνους που λένε ότι δεν ήταν κατάλληλος για το ριαλιτι. Ήταν λάθος το καστ.
Ο Ζακ και κάποια άλλα άτομα μπήκαν ως ο εαυτός τους όχι ως περσόνες που λαχταρούν να ασχολούνται όλοι μαζί τους κάνοντας και ξεστομίζοντας οποιαδήποτε ανοησία για μερικά επιπλέον πλάνα, ίσως και με απώτερο σκοπό τη θέση σε πάνελ κάποιας εκπομπής.
Δεν τον γνωρίζω αλλά νιώθω τόσο υπερήφανος για την γενικότερη στάση, γιατί θα βγει όπως μπήκε. Με την αξιοπρέπεια, την περηφάνια και το χαμόγελο του. Ενώ άλλοι θα ψάχνουν κάμερες για να μιλήσουν και να κάνουν το γελοίο τους σόου. Αλλά τα φώτα θα έχουν σβήσει και οι κάμερες θα είναι κλειστές.
Θεωρώ ότι είναι είναι μια ξεχωριστή περίπτωση παίκτη, γιατί πόσο συχνά έχουμε δει τέτοιους καλούς χαρακτήρες να φτάνουν μέχρι τον τελικό;
Και αυτό είναι σημαντικό. Θα μπορούσε να φορέσει και αυτός το κοστούμι μιας ψεύτικης περσόνας, αλλά δεν το έκανε, δεν έπεσε και δεν θα έπεφτε ποτέ τόσο χαμηλά.
Τον έχουν χαρακτηρίσει εντός και εκτός ριαλιτι ''κλέφτη'', ''ανύπαρκτο'', ''σκιά'', ''ψεύτη'', ''διπλωμάτη'', ''χαζό'', ''ύπουλο'', εκείνος που ''παριστάνει τον φτωχό'' και πολλά πολλά ακόμα που δεν υπάρχει λόγος να τα γράψω..
Όλα ψέμματα.
Ήταν εύκολο και τους ευχαριστούσε να διαδίδουν ψευδείς ειδήσεις και όλο αυτό έγινε (και συνεχίζει να γίνεται) γιατί δεν αντέχουν αυτό που είναι ο Ζακ.
Ενοχλούσε η καλοσύνη, η μεγαλοψυχία, η πραότητα, η ευγένεια του και τους συμπαίκτες και κάποιους από τους τηλεθεατές.
Και από ποια ξεκίνησαν όλα αυτά; Ποια ξεστόμιζε χωρίς να νιώθει καμιά ντροπή οτιδήποτε της ερχόταν στο κεφάλι προκειμένου να τον προσβάλλει και να τον ταπεινώσει;
Το πιο χυδαίο και τοξικό άτομο του σπιτιού, εκείνη που κατηγορούσε, άφηνε έμμεσα υπονοούμενα, χωρίς να την νοιάζει αν θα στεναχωρήσει συγγενικά και φιλικά πρόσωπα. Εκείνη που προκαλούσε καβγάδες, παρίστανε το θύμα και μετά πήγαινε χαρούμενη στο δωμάτιο επικοινωνίας. Ένα ''συναισθηματικό βαμπίρ''.
Όσο για το αν θα νικήσει..
Δεν ξέρω πόση σημασία έχει πια. Είναι ήδη νικητής, με ή χωρίς το έπαθλο.
Φυσικά και του αξίζει να κερδίσει τα 100.000€, αλλά κέρδισε σταδιακά μεγάλο μέρος του κοινού με την συμπεριφορά και όχι με το να γίνει το θύμα, ο κλόουν που λέει ψέματα και παριστάνει τον φουκαρά.
Είναι ξεκάθαρο ότι είχε βάλει τα προσωπικά του όρια του και δεν τα ξεπέρασε όχι γιατί έχει ''στρατηγική'' αλλά γιατί έτσι πιστεύω πως είναι ως άνθρωπος.
Καθόλου τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι είναι από 2-3 παίκτες δεν αποκάλυψε πολλά για την ζωή, γιατί δεν ''πουλάς'' τα πάντα για λίγα ή πολλά λεπτά δημοσιότητας, ας μην αναφέρω ονόματα..Κάπου πηγαίνει το μυαλό σου.
Στο twitter διάβασα πολλά, πάρα πολλά.
Ψέμματα, ανακρίβειες και προσβλητικά σχόλια που κάποια απ΄αυτά με στεναχώρησαν, γιατί ήξερα την αλήθεια.
Toυς εξηγούσα αλλά δεν τους ενδιέφερε ν ακούσουν, παρά μόνο να κατηγορήσουν. Τόση κακία για κάποιον που δεν ενοχλήσει κανέναν. Ίσως αυτό και να ήταν το πρόβλημα τους.
Στο μπλογκ δεν ασχολούμαι με τους παίκτες ριαλιτι, αλλά θεώρησα ότι ο Ζακ, άξιζε τον κόπο.
Ήταν ένα στοίχημα με τον εαυτό μου, γιατί τέτοια άτομα που κάνουν τη διαφορά πρέπει να είναι παράδειγμα προς μίμηση για την αξιοπρεπή συμπεριφορά τους. Και πείσμωσα. Έκανα ότι περνούσε από το χέρι μου για να μην μετανιώσω μετά και να λέω ότι δεν το προσπάθησα.
Το #oloizack που μου ήρθε ως ιδέα ξαφνικά ένα απόγευμα, μήνες πριν, δεν ήταν τυχαίο.
Δεν αφορούσε ψηφοφορίες, όχι, δεν είχα αυτό στο μυαλό μου.
Το νόημα του ήταν ότι αν όλοι μας παραδειγματιστούμε από εκείνον, να μπορούμε να γίνουμε λίγο καλύτεροι ως άνθρωποι, να βλέπουμε τα πράγματα με μια διαφορετική ματιά, πιο αισιόδοξη και να μάθουμε να σωπαίνουμε όταν υπάρχει λόγος και να μιλάμε όταν πρέπει, χωρίς φλυαρίες και ανούσιες ατάκες. Γιατί η σιωπή του Ζακ κάποιες στιγμές έκανε περισσότερο και πιο δυνατό θόρυβο από τα λόγια άλλων.
Στην αρχή δεν ήταν πολλοί οι υποστηρικτές στα social media και είχα απογοητευτεί, όμως δεν το έγραψα ποτέ, καθώς περνούσαν οι μέρες γινόμασταν όλο και περισσότεροι και η αρχική απογοήτευση έγινε χαμόγελο.
Ο Ιωαννίδης δεν έχει ''φανς'', ''λάτρεις'' και ''πιστούς'', αυτά είναι μπούρδες. Έχει φίλους που ίσως δεν συναντήσει και ποτέ.. Αλλά υποστήριξαν και εκτίμησαν τον χαρακτήρα και την ψυχή του και όχι το ''περιτύλιγμα'', τον έμειναν στην ουσία.
Ένα διάσημο πρόσωπο μου είπε: ''Μην τον φοβάσαι τον Ζακ, είναι ψύχραιμος, έξυπνος, διαφέρει, δεν παίζει θέατρο και είτε κερδίσει είτε όχι, έχει μέλλον στην τηλεόραση''. Δεν τον υποστήριξε ποτέ δημόσια, αλλά αυτό δεν έχει καμιά σημασία πια.
Ο Ζακ μ' έκανε να χαμογελάσω με τις έξυπνες και αστείες ατάκες του αλλά και να τον συμπονέσω. Η σκηνή που είχε γυρίσει την καρέκλα και κοιτούσε το Χριστουγεννιάτικο δέντρο σα χαμένος, μπορώ να πω -όσο υπερβολικό και αν ακουστεί- ότι με έκανε ''κομμάτια'' και εκείνα τα λεπτά συνειδητοποίησα ποιος πρέπει να είναι πραγματικά και τον εκτίμησα ακόμα περισσότερο. Άλλη μια φορά απέδειξε την περηφάνια και την αξιοπρέπεια του.
Και ήταν μόνος του, χωρίς καμιά συμπαράσταση. Δεν τον πήρε από κάτω όμως, αν και δεν έγινε ο τρελάρας που ήταν στις αρχές. Δείχνει κουρασμένος, σχεδόν εξαντλημένος απ' όλες αυτές τις εντάσεις. Και πως να μην είναι..
Είναι σπουδαίο παιδί ο Ζακ, το γράφω και το πιστεύω, γιατί ξέρω και πράγματα που δεν θα τα αναφέρω.
Του εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να κερδίσει και τα χρήματα, μα πάνω απ όλα να αφήσει πίσω τις κακές στιγμές και να συνεχίσει την ζωή του από το σημείο που την άφησε.
Είμαι σίγουρος ότι θα έχει κοντά του άτομα που τον αγαπούν και τον σέβονται για αυτό που είναι.
Μια μεγάλη ψυχή, με διαμαντένια καρδιά, ένας ''φωτεινός'' και δυνατός άνθρωπος.
Ο δικός μας μεγάλος νικητής και είμαστε Ολοι Ζακ.
Είμαι πολύ περήφανο για εκείνον και όσα πρεσβευει και ας μην τον γνωρίζω προσωπικά..
Αυτά είχα να πω.
Χρήστος Α.
Κλείνω αυτό το κείμενο με τα λόγια φίλων του..
Π.: ''Για τον Ζακ αυτά που θα έλεγα είναι ότι είναι ένα παιδί που όντως του αρέσει το φαγητό και η γυμναστική, κυρίως οι κρέπες και το φυστικοβούτυρο.. Πειραχτήρι μεγάλο και έξω καρδιά με τους δικούς του ανθρώπους. Δεν ανοίγεται εύκολα καθόλου πριν νιώσει οικεία. Από εκεί μέσα την πατρίδα την αγαπάει περισσότερο από όλους και γι αυτό κάθε φορά γυρνά πίσω, αν ξέρει και ότι δουλειά της προκοπής που να γουστάρει δύσκολα θα βρει. Και κυρίως πάνω από όλα, ξέρει να είναι φίλος.''
Ο.: ''Τον Ζακ τον γνώρισα το 2016 στην Αγγλία αν και τον ήξερα ήδη μέσω αθλητισμού και κοινών φίλων. Με δυο λόγια είναι αυτό που λες ''ήρεμη δύναμη''. Από τη μια μεριά είναι αυτό που βλέπεις, συνετός, ευγενικός, φιλότιμος, καταδεκτικός, παρατηρητικός, χωρίς να θέλει να τραβήξει την προσοχή και να εντυπωσιάσει. Από την άλλη όμως, είναι αποφασιστικός, δυναμικός, ονειροπόλος με στόχο και στοχοπροσήλωση, δραστήριος και γενικά ένα άτομο στο οποίο μπορείς να υπολογίζεις και να στηριχτείς με κλειστά τα μάτια στα εύκολα κι ακόμα περισσότερο στα δύσκολα. Του αρέσουν οι προκλήσεις και να ψάχνει τα όρια του, σωματικά και ψυχολογικά.
Πέρα των παραπάνω, πρόκειται για έναν
από τους καθαρούς και διαυγείς ανθρώπους που θα συναντήσεις εκεί έξω. Εργατικός όσο δεν πάει, με πολλές επιτυχίες για τις οποίες δε θέλει καν να μιλάει, δοτικός και προστατευτικός με τους φίλους του και με πολύ ωραίο και ιδιαίτερο (ενίοτε και λίγο ''καμένο'') χιούμορ. Έχει έντονα αναπτυγμένη την αίσθηση της ευθύνης και του άδικου και όταν χρειαστεί πάντα θα βγει μπροστά να αναλάβει ευθύνες.''
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου