Δύσκολοι καιροί για 'Ζακ'


Μπορεί σε λιγότερο από ένα μήνα το ριάλιτι να τελειώνει, όμως οι ιντριγκες, οι διαφωνίες και οι καυγάδες συνεχίζουν να υπάρχουν..
Μια από τα ίδια δηλαδή.

Στα social media κάποιοι να γελάνε με τα κακοπαιγμένα σκετς της Αννας και από την άλλη κάποιοι από τους υποστηρικτές της να συνεχίζουν ν' αντιπαθούν, να ειρωνεύονται και κάποιοι να βρίζουν, εκείνους που δεν την λατρεύουν και την θαυμάζουν ως..''είδωλο''.

Αυτό που με εντυπωσιάζει,είναι κάτι άλλο, πιο σημαντικό από τις γελοιότητες της Ψυχαράκη.

Είναι ο Ζακ.

Τις τελευταίες ημέρες δείχνει σχεδόν θλιμμένος και κοιτάζει αφηρημένος πολλές φορές, σα να ''βυθίζεται'' μέσα στην σιωπή, τις σκέψεις και την στεναχώρια του. 

Δεν ξέρω αν υπερβάλλω ή όχι, εγώ έτσι αντιλαμβάνομαι αυτό που συμβαίνει. Αλλά είναι βέβαιο ότι δείχνει να έχει πιεστεί και κουραστεί από τις υστερίες και τις φωνές. Και ποιος δεν θα ήταν έτσι..

Δεν είναι και παράλογο να είναι σ αυτή την κατάσταση μετά από σχεδόν τρεις μήνες σ ένα σπίτι που κυριαρχούν οι λογομαχίες, τα ψέμματα και τα πηγαδάκια όπου μιλούν για μονίμως για στρατηγική.



Μια ψυχοφθόρα κατάσταση που θέλει υπομονή και να τα έχεις βρει με τον εαυτό σου για να αντέξεις, αλλά και πάλι είναι δύσκολο. Όμως θα βγει αλώβητος στο τέλος, είμαι σίγουρος.




Είναι ο τύπος του ανθρώπου δεν αντέχει τις φασαρίες, έχει φανεί πια, όμως έχει φτάσει και στα όρια του. 

Η σκηνή που κοιτάζει το Χριστουγεννιάτικο δέντρο σα χαμένος ήταν τόσο ''δυνατή'' για κάποιους αλλά και ξεκαρδιστική για άλλους. 
Κι όμως, στο twitter γέλασαν και γέλασαν πάρα πολύ μαζί του. Έλλειψη ενσυναίσθησης.

Είναι τόσο αστείο τελικά; Έτσι γελούν και με κάποιον που κάθεται στεναχωρημένος στη στάση του τραμ ή οποιοδήποτε άλλον γνωστό ή άγνωστο; Για συμπόνια ούτε λόγος.

Ίσως το βλέπουν και το αντιμετωπίζουν όπως θα έβλεπαν ένα φιλμ, μια καθημερινή σειρά, δεν ξέρω τι να πω, δεν μπορώ να μπω στο μυαλό τους.

Από την άλλη το ίδιο αδιάφοροι δείχνουν και οι συμπαίκτες του. Δεν δίνουν καμιά σημασία, λες και δεν συμβαίνει τίποτα. Τσακώνονται και εκείνος δείχνει ότι 'ασφυκτιά' βιώνοντας όλο αυτό το θέατρο του παραλόγου, περιμένοντας απλώς τις μέρες να περάσουν. 

Ούτε ο φίλος του ο Γρηγόρης έδειξε να νοιάζεται και πολύ, προτίμησε να σχολιάζει και αναλύει ψηφοφορίες, να ''γλείφει'' την Άννα και άλλους συμπαίκτες..
Ο πνιγμένος Γρηγόρης από τα ξανθά μαλλιά της Ψυχαράκη πιάνεται.

Κανείς δεν βρέθηκε να του προτείνει να συζητήσουν κάτι πιο ευχάριστο ώστε να αλλάξει κάπως η διάθεση του. ΚΑΝΕΙΣ. 

Και μετά μιλάνε για φιλίες και πράσινα άλογα. Μπούρδες λέω εγώ.

Είναι δυνατόν να βλέπεις έναν άνθρωπο σ' αυτή την κατάσταση και να μην δίνεις σημασία; Τα λεφτά είναι πάρα πολλά για να ασχοληθούν μ' έναν συνάνθρωπο τους που δεν τους έχει προκαλέσει ποτέ. Όλα για τα 100 χιλιάρικα. Όλα.

Ποιος Ζακ λοιπόν...Το θέμα είναι τι θα δείξουν οι κάμερες και ποιος θα φανεί το μεγαλύτερο θύμα της εκάστοτε ιστορίας και να γίνει πιο συμπαθής στο τηλεοπτικό κοινό. 


Ή εγώ είμαι από άλλον πλανήτη ή κάτι δεν πάει καλά.  

Τόσο 'σκληροί', τόσο 'τυφλωμένοι' από την λαχτάρα τους να κερδίσουν και να ''εξοντώσουν'' τους αντιπάλους τους; 


Τόση αδιαφορία πια; Να είναι πιο σημαντικοί οι καυγάδες και τα κουτσομπολιά από έναν άνθρωπο που περνά μια δύσκολη φάση; Από τα σχόλια στο twitter, διαπίστωσα πως για την πλειοψηφία έτσι έχουν τα πράγματα, δυστυχώς.

Τελικά ποιος μετράει πιο πολύ, εκείνος που ουρλιάζει για να επιβληθεί, που είναι έτοιμος να πλακώσει κάποιον στο ξύλο για να δείξει ότι είσαι πιο ισχυρός ή εκείνος που μιλά με ηρεμία και λογική;
Για σκέψου το καλύτερα..

Ο Ιωαννίδης είναι ο χαρακτήρας που αντιμετωπίζει τα πράγματα με ψυχραιμία και χωρίς ''δεύτερες σκέψεις'', δεν έχει την πονηριά και την κακία άλλων και από αξιοπρέπεια θεωρώ δεν έχει ξεσπάσει. Δεν είναι ο τύπος που θέλει να τον λυπούνται ή που αποζητά την προσοχή.

Είτε κερδίσει το έπαθλο είτε όχι, το σίγουρο είναι ότι δεν έχασε την αξιοπρέπεια του, τις αρχές και τις αξίες του. Δεν αλλοιώθηκε ο χαρακτήρας του για τα χρήματα. Και αυτή είναι μια νίκη που δεν θα μπορέσει να του στερήσει κανείς.

Ας μην ξεχνάμε την ανθρωπιά μας και ας είναι δύσκολοι καιροί για 'Ζακ'. 


Αλλά με τον έναν ή τον άλλον τρόπο το καλό πάντα νικάει. Aς προσπαθήσουμε λοιπόν να γίνουμε Ολοι Ζακ.



Αυτά.


Χρήστος Α.



















Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Facebook Twitter YouTube